Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

ΕΓΩ, ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΓΥΡΩ ΜΑΣ...

Ο εαυτός μας δεν είναι μία αυτοτελή προσωπικότητα που ζει, λειτουργεί και ενεργεί ανεξάρτητα από τους κοινωνικούς, περιβαλλοντολογικούς παράγοντες. Οι συνεχείς αλληλεπιδράσεις και οι δυναμικές που λειτουργούν καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό την σκέψη, την πράξη, το συναίσθημα και τις αποφάσεις μας. Το γεγονός αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να αποφασίσουμε να δουλέψουμε το φθινόπωρο μέσα από τον εαυτό μας. Η φύση αλλάζει αλλά τα παιδιά αρέσκονται να μιλούν περισσότερο για τον εαυτό τους παρά για τα φύλλα που αλλάζουν χρώμα και την αιτία αυτής της αλλαγής. Για αυτό και  θα έπρεπε να προσεγγίσουμε το θέμα με τέτοιο τρόπο ώστε το ενδιαφέρον τους να είναι αμείωτο κατά την διάρκεια όλης της εβδομάδας.

Τα παιδιά έφεραν την Δευτέρα στο σχολείο φύλλα διαφόρων μεγεθών, χρωμάτων και σχημάτων. Είναι τα φύλλα ίδια; Ομαδοποίησαν τα φύλλα σύμφωνα με κάποιο χαρακτηριστικό τους και διαπίστωσαν ότι είναι όλα φύλλα δέντρων αλλά διαφέρουν ως προς το σχήμα, το μέγεθος και το χρώμα.






 Όπως τα φύλλα διαφέρουν, έτσι και τα παιδιά διαφέρουν. Με την συνοδεία απαλής μουσικής, τα παιδιά έγιναν φύλλα, που τα κουνά απαλά ο αέρας, που χαίρονται τις αχτίνες του ήλιου και την βροχή, που κάνουν κύκλους στον αέρα όταν ο δυνατός αέρας τα κουνά. Όταν η μουσική σταματούσε ,τα παιδιά γίνονταν ζευγάρια. Το κάθε παιδί παρατηρούσε το άλλο και περιέγραφε το φίλο του δίνοντας έμφαση στα χρώματα του προσώπου, των μαλλιών και των ματιών.



Είμαστε όλοι ίδιοι; Όχι φυσικά αλλά αυτό είναι που μας κάνει μοναδικούς και ξεχωριστούς. Τα παιδιά χρησιμοποιώντας τα φύλλα του φθινοπώρου, την κόλλα και τους μαρκαδόρους κατασκευάζουν τον εαυτό τους προσέχοντας να τον αποδώσουν όσο καλύτερα μπορούν. Η δουλειά τους καταπληκτική και η χαρά τους μεγάλη.



Τα φυλλοπαιδάκια, όπως τα ονόμασαν, ήταν διαφορετικά και πολλά από αυτά δεν είχαν το πράσινο χρώμα του φύλλου. Γιατί άραγε; Τι φταίει και τα φύλλα φαίνονται ταλαιπωρημένα και άρρωστα; Τα παιδιά επισήμαναν ότι πρέπει να τρώμε όλο το φαγητό μας. Τι γίνεται όμως το φθινόπωρο; Υπάρχει αρκετό φαγητό για όλα τα φύλλα; Η κ. Φωτοσύνθεση μας απάντησε στα ερωτήματα μας.


Τα παιδιά άκουσαν την ιστορία της και έμαθαν γιατί τα φύλλα χάνουν το χρώμα τους και πέφτουν από τα δέντρα. Έγιναν μάλιστα κ. Χλωροφύλλη, μαγείρεψαν με την ξύλινη κουτάλα της και διαπίστωσαν ότι η τροφή των φύλλων είναι λιγοστή λόγω της έλλειψης ενός βασικού συστατικού της συνταγής: της ζεστασιάς του ήλιου.


Μάλιστα, η ιστορία ενός μικρού φύλλου που δεν ήθελε να πέσει αλλά προτίμησε να δώσει την ζωή του για να σώσει τον φίλο του τον σπουργίτη

τους συγκίνησε πολύ και ζωγράφισαν ότι τους εντυπωσίασε εξηγώντας τους λόγους της επιλογής τους. Το συναίσθημα της αγάπης και η δύναμη που δίνει να πάρουμε αποφάσεις στην ζωή μας ακόμα και αν είναι επιβαρυντικές για εμάς, ήταν το θέμα της συζήτησης που ακολούθησε την αφήγηση της ιστορίας. Τα παιδιά αγαπούν με πάθος και το δείχνουν με απλά και καθημερινά πράγματα.  Μίλησαν για τα συναισθήματα τους και περιέγραψαν τις στιγμές που δείχνουν την αγάπη τους σε πρόσωπα που το έχουν ανάγκη.


Τραγουδήσαμε το << ένα δυνατό παιδάκι>> κάνοντας τις ανάλογες κινήσεις. Συμφώνησαν όλα τα παιδιά ότι για να είμαστε δυνατοί και υγιείς θα πρέπει να παίρνουμε την σωστή τροφή όπως ακριβώς και τα φύλλα των δέντρων. Μάλιστα, η γαντόκουκλα-κουνέλι που μας επισκέφθηκε,




 πληροφόρησε τα παιδιά για το πώς πρέπει να φροντίζουμε τα μέρη του σώματος μας αφού τα έχουμε τόσο πολύ ανάγκη. Έπαιξε ένα παιχνίδι μαζί τους. Ακουμπούσε ένα μέλος του σώματος τους και τα παιδιά το ονόμαζαν και ανέφεραν που τους χρησιμεύει ,
  • με το πόδι,περπατάμε
  • με το χέρι, ζωγραφίζουμε,τρώμε, κρατάμε αντικείμενα
  • με τα μάτια,βλέπουμε
  • με τα αυτιά, ακούμε κ.τ .λ
Το κουνέλι χαροποίησε τα παιδιά και όλα θέλησαν να το αγκαλιάσουν και να μιλήσουν μαζί του.



Στη συνέχεια, συζητήσαμε και για το φύλο μας. Τα παιδιά ξεχωρίζουν αν είναι αγόρια ή κορίτσια. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που μας κάνουν να διαφέρουμε; Παρατηρώντας το σώμα και το πρόσωπο, τα παιδιά κατέθεσαν τις απόψεις τους. Έγιναν ομάδες, έκαναν αντιστοίχιση αγοριού και κοριτσιού και διαπίστωσαν με την απαρίθμηση ότι οι δύο ομάδες είναι ίσες. Η νηπιαγωγός βγάζοντας κάθε φορά 1 ή  2 ή 3 παιδιά από κάθε ομάδα, ζητούσε από τα παιδιά να βρουν ποια ομάδα έχει περισσότερα ή λιγότερα παιδιά και πόσα λείπουν.(μαθηματικά).



Έγραψαν επίσης το όνομα τους κάτω από την σωστή εικόνα και μέτρησαν για να δουν τελικά αν οι ομάδες είναι ισάριθμες.



Τις επόμενες ημέρες, αφού ζωγραφίσαμε τον εαυτό μας σύμφωνα με το χρώμα των μαλλιών και ματιών μας, 
ασχοληθήκαμε με τις παλάμες των χεριών μας. Ονομάσαμε τα δάχτυλα της παλάμης, παίξαμε μία ιστορία φτιάχνοντας τα προσωπάκια τους,




μάθαμε το αντίστοιχο τραγούδι,

φτιάξαμε τους παλαμοεαυτούς μας χρησιμοποιώντας τέμπερες, πινέλα και φυσικά φθινοπωρινά χρώματα.



Κόψαμε τις παλάμες και τα παιδιά έγιναν φθινοπωρινές φατσούλες όπου παρουσίασαν τον εαυτό τους και μίλησαν για την οικογένεια τους.

Τέλος, συζητήσαμε για τα στάδια εξέλιξης του ανθρώπου και εργαστήκαμε με τις πληροφορίες που πήραν.


ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!!!


1 σχόλιο:

Σας άρεσε; Αφήστε το σχόλιό σας