Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Αφήστε τα παιδιά να πιστεύουν στον Αϊ-Βασίλη λένε οι ψυχολόγοι

Η φαντασία που συνοδεύει την παράδοση, υγιές κομμάτι της ανάπτυξης των παιδιών
Αφήστε τα παιδιά να πιστεύουν στον Αϊ-Βασίλη λένε οι ψυχολόγοι
Η παράδοση του Αϊ-Βασίλη τρέφει τη φαντασία των μικρών παιδιών και αυτό είναι υγιές κομμάτι της ανάπτυξής τους, σύμφωνα με τους επιστήμονες


Γενικώς το να λέμε ψέματα στα παιδιά είναι κακό. Ωστόσο υπάρχει και ένα λευκό (όπως η γενειάδα του Αϊ-Βασίλη) ψέμα που καλά κάνουμε και το επαναλαμβάνουμε, σύμφωνα με τους ψυχολόγους. Και αυτό διότι το να πιστεύουν οι μικροί στον Αϊ-Βασίλη αποτελεί φυσιολογικό και υγιές κομμάτι της ανάπτυξής τους. Η έννοια ενός άνδρα που ταξιδεύει... στον αέρα με ένα έλκηθρο το οποίο σέρνουν ιπτάμενοι τάρανδοι και καταφέρνει να μπει στα σπίτια από άκρου εις άκρον της Γης μέσα από την καμινάδα προκειμένου να αφήσει δώρα - και όλα αυτά μέσα σε μία νύχτα - είναι το λιγότερο... παραμυθένια. Ωστόσο ο μύθος του Αϊ-Βασίλη ζει και βασιλεύει στους αιώνες αποτελώντας μια ατράνταχτη παράδοση. Γιατί είναι τόσο διαχρονικός;

Η φαντασία κομμάτι φυσιολογικής ανάπτυξης
«Δεν πιστεύω ότι είναι κακό για τα παιδιά να πιστεύουν στον μύθο κάποιου ο οποίος προσπαθεί να κάνει τους ανθρώπους χαρούμενους και να τους επιβραβεύσει αν έχουν δείξει καλή συμπεριφορά» αναφέρει ο δρ Μάθιου Λόρμπερ, παιδοψυχίατρος στο Νοσοκομείο Lenox Hill στη Νέα Υόρκη. «Η φαντασία αποτελεί φυσιολογικό κομμάτι της ανάπτυξης και βοηθά τον εγκέφαλο να γίνεται δημιουργικός».

Αλλωστε ο μύθος του Αϊ-Βασίλη έχει τις «ρίζες» του στην αλήθεια - ο Αγιος Νικόλαος στον οποίον βασίζεται ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Εγινε γνωστός καθώς μοίραζε απλόχερα δώρα και χρήματα στους φτωχούς και αυτές οι αξίες τις οποίες διέδιδε είναι και οι σημαντικές, όπως είπε ο δρ Λόρμπερ στην ιστοσελίδα επιστημονικών ειδήσεων LiveScience. «Αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων, αν και η σημερινή καταναλωτική κουλτούρα μάλλον έχει ξεφύγει ολίγον τι από αυτό το πνεύμα» προσέθεσε ο ειδικός.

Ο Αϊ-Βασίλης είναι μόνο μία από τις μυθικές φιγούρες στις οποίες πιστεύουν τα παιδιά. Οι μικροί χρησιμοποιούν τη φαντασία τους συνέχεια, ακόμη και αν γνωρίζουν ότι το τελικό «δημιούργημα» αυτής της φανταστικής διαδικασίας είναι ψεύτικο. Οταν, π.χ., τα παιδιά παίζουν «κλέφτες και αστυνόμους», γνωρίζουν ότι στην πραγματικότητα δεν είναι κλέφτες ή αστυνόμοι. Μάλιστα οι ψυχολόγοι ανησυχούν για τα παιδιά που δεν έχουν την ικανότητα να γράφουν ή να λένε τέτοιες φανταστικές ιστορίες, εξήγησε ο ειδικός.

Στα εμπορικά κέντρα αλλά και στην οθόνη

Η ιστορία του Αϊ-Βασίλη είναι επίσης «συνυφασμένη» με τη σύγχρονη κουλτούρα - κάθε εμπορικό κέντρο που σέβεται τον εαυτό του έχει τέτοιες ημέρες τον δικό του Αϊ-Βασίλη που φωτογραφίζεται με τα παιδιά, ενώ και η μικρή αλλά και η μεγάλη οθόνη γεμίζουν με την παρουσία του Αϊ-Βασίλη την περίοδο των Χριστουγέννων, όπως σημειώνει η Στέφανι Βάγκνερ, παιδοψυχολόγος στο Ερευνητικό Κέντρο για τα Παιδιά του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.

«Δεν μπορούμε απαραιτήτως να πούμε ότι το να πιστεύουν τα παιδιά στον Αϊ-Βασίλη είναι καλό πράγμα, αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι επιβλαβές»
 τόνισε η δρ Βάγκνερ στο LiveScience. Τα Χριστούγεννα ενώνουν τις οικογένειες και ο μύθος του Αϊ-Βασίλη ενισχύει αυτούς τους δεσμούς, σύμφωνα με την ειδικό.

Παράλληλα ο Αϊ-Βασίλης βάζει (με ευχάριστο τρόπο) τα παιδιά να κάνουν... homework. Είναι ίσως από τις λίγες φορές που τα μικρά παιδιά κάθονται με τόσο ζήλο να γράψουν γράμμα, γεγονός σημαντικό καθώς τους διδάσκει καλές συνήθειες.

Η απομυθοποίηση ελέω… συμμαθητών

Βέβαια, όπως συμβαίνει με όλα τα όμορφα πράγματα, η ιστορία του Αϊ-Βασίλη κάποτε τελειώνει. Τα παιδιά σταματούν να πιστεύουν στον αγαπημένο τους... γενειοφόρο με τον κόκκινο σκούφο σε διαφορετικές ηλικίες - συχνά ο «δάκτυλος» της απομυθοποίησης είναι κάποιος φίλος από το σχολείο.

Και όταν μπει το «σαράκι» της αμφισβήτησης, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Τα ίδια τα παιδιά αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά στην ιστορία. Για παράδειγμα, μπορεί να μείνουν ξάγρυπνα τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων ώστε να δουν τον Αϊ-Βασίλη να... εμφανίζεται με τα δώρα του. Και όταν εκείνος δεν έρχεται, εκείνα αμφισβητούν την ύπαρξή του. Η αμφισβήτηση αυτή σχετικά με το τι είναι αληθινό και τι όχι αποτελεί φυσιολογικό κομμάτι της νοητικής ανάπτυξης, κατά τον δρα Λόρμπερ.

Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς

Τι πρέπει λοιπόν να κάνουν οι γονείς όταν τα παιδιά τους τούς ρωτούν αν ο Αϊ-Βασίλης υπάρχει; Πρέπει ουσιαστικώς να αποφασίσουν αν το παιδί τους είναι πράγματι έτοιμο να μάθει την αλήθεια. Ο καλύτερος τρόπος να χειριστούν το ζήτημα, συμβουλεύει ο δρ Λόρμπερ, είναι να ρωτήσουν το παιδί τους αν συνεχίζει να πιστεύει στον Αϊ-Βασίλη. Σε περίπτωση που η απάντηση είναι καταφατική, ίσως είναι νωρίς να του αποκαλύψουν την αλήθεια.

Ακόμη όμως και όταν φθάσει η στιγμή της αλήθειας, τότε θα ήταν καλό οι γονείς να τονίσουν στα παιδιά τους ότι το πνεύμα αγάπης των Χριστουγέννων είναι και παραμένει αληθινό και να τους μιλήσουν για την πραγματική ιστορία του Αγίου Νικολάου.

Μη γίνεστε... μαρτυριάρηδες

Υπάρχουν βέβαια και παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς να πιστεύουν στον Αϊ-Βασίλη καθώς είτε είναι τέτοια η κουλτούρα του μέρους στο οποίο ζουν είτε έτσι έχουν επιλέξει οι γονείς τους. Και αυτό δεν είναι κάτι κακό, σύμφωνα με τον δρα Λόρμπερ. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση οι γονείς πρέπει να πουν στα παιδιά τους ότι δεν πρέπει να χαλάσουν το... χριστουγεννιάτικο όνειρο των άλλων παιδιών.

Σε κάθε περίπτωση, μπορεί ο Αϊ-Βασίλης να αποτελεί μόνο μια παράδοση, ωστόσο «το πνεύμα της προσφοράς προς τους αδύναμους και της ενίσχυσης των ανθρώπινων δεσμών που τον συνοδεύει είναι άκρως αληθινό και οικουμενικό» καταλήγει ο δρ Λόρμπερ.

Δημοσιεύτηκε στο HeliosPlus στις 23 Δεκεμβρίου 2013

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Τα παιδιά εδώ γιορτάζουν και θέλουνε χαρά!

Τις προηγούμενες μέρες, συνεχίστηκε η εορταστική ατμόσφαιρα στο σχολείο μας με την ολοκλήρωση κάποιων κατασκευών των παιδιών που θα έπαιρναν στο σπίτι για να τις χαρίσουν στα αγαπημένα τους πρόσωπα. Παράλληλα, συνεχίστηκαν οι πρόβες για τη χριστουγεννιάτικη γιορτή μας αλλά και μια πληθώρα δραστηριοτήτων που έβαλε μικρούς και μεγάλους στο γιορταστικό κλίμα.
Επιπλέον, μέσα από βιβλία και το διαδίκτυο είδαμε με τα παιδιά πληροφορίες για τη γιορτή των Θεοφανείων, τι γιορτάζουμε, τον αγιασμό των υδάτων,τα κάλαντα, τα ήθη και τα έθιμα αυτής της γιορτής. Γνωρίσαμε και τους καλικάτζαρους και παίξαμε διάφορα παιχνίδια μνήμης με τα ονόματά τους.


Πήραν τα περίφημα πουγκάκια-κεράσματα του Αγ.Βασίλη 
και τα γλασαρισμένα με  «χιόνι» διακοσμητικά βαζάκια τους.
Συζητώντας για τα παραδοσιακά γλυκά των γιορτών,φτιάξαμε στο σχολείο μας ένα από αυτά, τους κουραμπιέδες γράφοντας ,αρχικά, τη συνταγή,
μετρώντας,υπολογίζοντας τα υλικά μας, χωρίζοντας τα σε στερεά, υγρά,ανακατεύοντας τα και παρατηρώντας το αποτέλεσμα.





Στη συνέχεια, νηπιαγωγοί και παιδιά εκτέλεσαν τη συνταγή κατά γράμμα και τραγουδώντας τα ανάλογα τραγούδια για να «γλυκάνουν» οι κουραμπιέδες, όπως συνήθιζαν τα παλιότερα χρόνια να κάνουν όσοι και όσες παρασκεύαζαν τα γλυκά της εποχής.
Και αφού μπήκε και η τελευταία πινελιά, τα παιδιά τους πήραν για να κεράσουν αυτούς κι αυτές που αγαπούν.
Παράλληλα,διαβάσαμε και άλλες ιστορίες που ζητούν τα παιδιά αυτές τις μέρες για τον Άγιο Βασίλη και πολλά από αυτά ανέφεραν το γεγονός ότι του έγραψαν γράμμα για να του ζητήσουν κάτι που επιθυμούσαν.


Όμως, κάποια παιδιά δεν είχαν γράψει το περίφημο γράμμα κι έτσι, το έκαναν στο σχολείο μας.Με αφορμή αυτό, ασχοληθήκαμε με τα γράμματα που στέλνουμε, πώς τα στέλνουμε(φάκελος-γραμματόσημο), τι γράφουμε στο φάκελο(αποστολέας-παραλήπτης),ποιος τα μεταφέρει(ταχυδρόμος) κ.α. Έτσι, αφού γράψαμε το δικό μας γράμμα στον Αγ.Βασίλη

φτιάξαμε και ένα δικό μας γράμμα-φάκελο
Επίσης, συνεχίστηκε ο στολισμός της τάξης με ανάλογα της εποχής φύλλα εργασίας 
και ζωγραφιές των παιδιών με προτάσεις για το σκηνικό της γιορτής μας.
Η γιορτή μας είναι μια διασκευή του παραμυθιού των αδερφών Γκριμ «Ο παπουτσής και τα ξωτικά»,μια ιστορία τόσο επίκαιρη στις μέρες μας που μας φέρνει το μήνυμα της αλληλεγγύης σε δύσκολους καιρούς. Γι΄αυτό εργαστήκαμε όλοι και όλες στο σχολείο μας για το σκηνικό της γιορτής αλλά και την παρουσίαση της, την Παρασκευή που μας πέρασε, με πολύ κόπο αλλά και κέφι.




 Μάλιστα, ο Αγ.Βασίλης με γράμμα που έστειλε στα παιδιά του σχολείου μας εξήγησε την απουσία του από τη γιορτή μας λόγω φόρτου εργασίας....Μας ευχαρίστησε για την πρόσκληση και μας άφησε στην πόρτα τα δώρα των παιδιών μια και ήταν πολύ δημιουργικά και έπαιξαν καταπληκτικά στην παράσταση που έδωσαν! Άλλωστε μας παρακολουθούσε από ψηλά...




Καλό σαββατοκύριακο και καλές γιορτές με υγεία, αγάπη, δύναμη σε όλους και όλες!























Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

14,13,12,11,10.........

Η αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα έχει ξεκινήσει


 και οι προετοιμασίες για την γιορτούλα μας, τις κατασκευές, τις συζητήσεις σχετικά με τα έθιμα της Πρωτοχρονιάς, τον Αη-Βασίλη έχουν δώσει στο νηπιαγωγείο μια εορταστική πνοή.
Μιλήσαμε για την Πρωτοχρονιά,
Με τη λέξη Πρωτοχρονιά ή αρχιχρονιά, ή πρώτη του έτους, χαρακτηρίζεται η πρώτη ημέρα του οποιουδήποτε ακολουθούμενου ημερολογιακού έτους. Στις περισσότερες χώρες η ημέρα της Πρωτοχρονιάς έχει καθιερωθεί ως επίσημη αργία(εργασίας) και γιορτάζεται μαζικά. Κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο που ακολουθεί ο Δυτικός κόσμος στη σύγχρονη εποχή, πρωτοχρονιά είναι η 1η Ιανουαρίου. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με όλες τις χώρες.Υπάρχουν διαφορετικά έθιμα σε όλο τον κόσμο.(www.el.wikipedia.org )



για το έθιμο της βασιλόπιτας


                                                          
το οποίο κρατά αρκετά χρόνια. Σύμφωνα με την παράδοση.....

Ο Μέγας Βασίλειος, για να προστατεύσει την περιφέρειά του, την Καισάρεια της Καππαδοκίας, από επιδρομή αλλοφύλων, έκανε έρανο και μάζεψε χρυσά νομίσματα και άλλα τιμαλφή, για να τα δώσει στους εχθρούς, ώστε να τους δελεάσει και να μην λεηλατήσουν την περιοχή του. 

Ο εχθρός, όμως, τελικά, δεν κατόρθωσε να εισβάλει στην Καισάρεια και τα τιμαλφή έμειναν. 

Τότε, ο Μέγας Βασίλειος είπε να φτιάξουν μικρές πίτες-ψωμάκια, μέσα στις οποίες έβαζαν και ένα χρυσό νόμισμα, ή κάτι άλλο από όλα τα πολύτιμα πράγματα που είχαν μαζευτεί. 

Οι πίτες αυτές μοιράστηκαν σε όλους και ο καθένας κράταγε ό,τι του τύχαινε. Πάρα πολλά έτυχαν και στα παιδιά... 

Η Βασιλόπιτα, αγιοβασιλιάτικο έθιμο πολλών αιώνων, μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, για να μας θυμίζει την αγάπη και την καλοσύνη αυτού του Άγιου ανθρώπου. 

Χαρακτηριστικό στοιχείο της Βασιλόπιτας είναι ότι ο άνθρωπος δοκιμάζει την τύχη του με το κέρμα της, προσπαθώντας να μαντέψει πώς θα του έρθουν τα πράγματα στη νέα χρονιά. 

Σε όποιον πέσει το φλουρί, αυτός θα είναι ο τυχερός και ευνοούμενος του νέου έτους! 


για τον Άγιο- Βασίλη της θρησκείας μας και την προσφορά του


Ο Άγιος Βασίλειος, βοηθούσε πάντοτε τους αδικημένους και κουρασμένους, τους πεινασμένους και τους αρρώστους, ανεξάρτητα από το γένος, τη φυλή και το θρήσκευμα. Έτσι το όραμά του το έκανε πραγματικότητα ιδρύοντας ένα πρότυπο και για τις μέρες μας κοινωνικό και φιλανθρωπικό σύστημα, τη «Βασιλειάδα». Ένα ίδρυμα που λειτουργούσε νοσοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο και ξενώνας για την φροντίδα και ιατρική περίθαλψη των φτωχών αρρώστων και ξένων. Τις υπηρεσίες του τις πρόσφερε το ίδρυμα δωρεάν σε όποιον τις είχε ανάγκη. Το προσωπικό του ιδρύματος αυτού ήταν εθελοντές που προσφέρανε την εργασία για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Ήταν ένα πρότυπο και σε άλλες επισκοπές  και στους πλουσίους ένα μάθημα να διαθέτουν τον πλούτο τους με ένα αληθινά χριστιανικό τρόπο. Πραγματικά είναι άξιο θαυμασμού η έμπνευση που είχε ο Άγιος Βασίλειος ,τον 4οαιώνα μ.Χ. να ιδρύσει και να λειτουργήσει ένα τέτοιο ίδρυμα - πρότυπο.
Η ιστορία του Αγίου Βασιλείου έδωσε την δυνατότητα να μιλήσουμε για την βοήθεια που πρέπει να προσφέρουμε σε όσους την έχουν ανάγκη. Μάλιστα τα παιδιά συμφώνησαν ότι τα παιδιά που έχουν πραγματική ανάγκη θα πρέπει να παίρνουν δώρα στις γιορτές και ότι τα ίδια έχουν τους γονείς τους που τους παρέχουν με τον καλύτερο τρόπο δώρα σε καθημερινή βάση( αγάπη, τροφή,στέγη, ασφάλεια). Συμφωνήσαμε ότι αν ο Αη- Βασίλης (που τον περιμένουν εναγωνίως) δεν προλάβει να περάσει από το σπίτι τους, θα έχει μία σημαντική δικαιολογία(θα πάει πρώτα στα παιδιά που έχουν μεγάλη ανάγκη). 

τον Άγιο- Νικόλαο με τους ταράνδους του


τον παχουλό χαρούμενο γέροντα με την κόκκινη στολή και την μακρυά γεννιάδα όπου σύμφωνα με την ιστορία

 ένας έμπορος στα Πάταρα είχε χάσει την περιουσία του και δεν μπορούσε να θρέψει την οικογένειά του. Οι τρεις κόρες του, για να βγάλουν την οικογένεια από τη δύσκολη θέση, αποφάσισαν να ρίξουν κλήρο και όποια βγει να γίνει γυναίκα ελευθέρων ηθών για να μαζέψει χρήματα για την προίκα των υπόλοιπων αδελφών της. Ο κλήρος έπεσε στη μεγαλύτερη.

Ο Νικόλαος, μαθαίνοντας την τραγική κατάσταση της οικογένειας, θέλησε να βοηθήσει. Έτσι, κατά τη διάρκεια της νύχτας και ενώ όλοι κοιμούνταν, ο Νικόλαος μπήκε κρυφά στο σπίτι του εμπόρου και άφησε μικρά σακιά με χρυσό για την οικογένεια. Μια νύχτα, για να μη γίνει αντιληπτός, έριξε το χρυσό από την καμινάδα και αυτός προσγειώθηκε μέσα σε μια κάλτσα που είχαν κρεμάσει στο τζάκι για να στεγνώσει. Έτσι, προέκυψε το έθιμο να μπαίνουν τα δώρα σε κάλτσες κρεμασμένες στο τζάκι. Επίσης, επειδή ο Άγιος Νικόλαος δώριζε στους ανθρώπους ό,τι είχαν ανάγκη, προέκυψε το έθιμο της ανταλλαγής δώρων την παραμονή της ημέρας του θανάτου του.

 κατασκευάσαμε επίσης στολίδια για την τάξη μας όπως ταρανδάκια


όμορφα αγγελάκια,

και για το σπίτι μας αη-βασιλάκια που θα έχουν στο σάκο τους μία γλυκιά έκπληξη για τα παιδιά


καθώς και χιονισμένα βαζάκια που θα διακοσμηθούν αναλόγως εντός των ημερών.


Διαβάσαμε παραμύθια για τον Αη-Βασίλη


και χριστουγεννιάτικες κάρτες


με γλυκές και γιορτινές ευχές



Παράλληλα τα παιδιά προετοιμάζουν και το σκηνικό της γιορτής που θα σας το παρουσιάσουμε όταν ολοκληρωθεί.

ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!!!