Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ ΜΕ ΦΑΓΟΠΟΤΙ ΚΑΙ ΧΑΡΑ...

Την Πέμπτη, 20 Φεβρουαρίου, γνωρίσαμε με τα παιδιά και ακολουθήσαμε το έθιμο της Τσικνοπέμπτης, περιγράφοντας εικόνες στο διαδίκτυο



διαβάζοντας  για την ιστορία του εθίμου,

Στο μέσο της Κρεατινής εβδομάδας βρίσκεται η Τσικνοπέμπτη, κατά την οποία παραδοσιακά καταναλώνεται μεγάλη ποσότητα κρέατος, ενόψει της επερχόμενης νηστείας της Σαρακοστής. Για την ορθόδοξη παράδοση, οι νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής είναι σημαντικές, οπότε η Πέμπτη θεωρούνταν η καταλληλότερη μέρα για κραιπάλες.
Σημασιολογικά, η λέξη «τσικνοπέμπτη» περιέχει τον όρο «τσίκνα» που υποδηλώνει την μυρωδιά του ψημένου κρέατος. Ημερολογιακά εορτάζεται έντεκα ημέρες πριν από την Καθαρά Δευτέρα σηματοδοτώντας και επισήμως την προετοιμασία των χριστιανών ενόψει της νηστείας της Σαρακοστής πριν από το Πάσχα.
Σύμφωνα με την παράδοση, όλοι, ακόμα και οι πιο φτωχοί μιας κοινότητας, πρέπει να ψήσουν κρέας με λίγο λίπος επάνω του ώστε η τσίκνα να γεμίσει την ατμόσφαιρα και οι άλλοι να ξέρουν ότι γιορτάζουν αυτή τη μέρα.
  • στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης πραγματοποιούνται εκδηλώσεις όπως η «Βραδιά Παραδοσιακών Γεύσεων», όπου οι Λαογραφικοί Σύλλογοι της πόλης προσφέρουν εδέσματα, χορό και μουσική από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
  • στο Ξινό Νερό Φλώρινας την Τσικνοπέμπτη γίνεται χορός μασκέ με ορχήστρα και παραδοσιακή μουσική.
  • στις αλάνες των Σερρών ανάβονται μεγάλες φωτιές, στις οποίες αφού ψήσουν το κρέας, πηδούν από πάνω τους. Τέλος κάποιος από την παρέα με χιούμορ αναλαμβάνει τα «προξενιά», ανακατεύοντας ταυτόχρονα τα κάρβουνα με ένα ξύλο.
  • στην Κομοτηνή καψαλίζουν μια κότα που πρόκειται να φαγωθεί την επόμενη Κυριακή (της Απόκρεω). Αυτήν την ημέρα τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια ανταλλάσσουν δώρα φαγώσιμα. Ο αρραβωνιαστικός στέλνει στην αρραβωνιαστικιά του μια κότα, τον κούρκο, και εκείνη στέλνει μπακλαβά και μια κότα γεμιστή. Όλα αυτά πραγματοποιούν την παροιμία πως ο «έρωτας περνάει από το στομάχι».www.wikipedia.org

τσικνίζοντας στην αυλή



και διασκεδάζοντας με τραγούδια και χορούς



Τα παιδιά δήλωσαν ότι ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής τους(τόσο πολύ το χάρηκαν) και όλοι ευχόμαστε να είμαστε πάντα καλά για να το επαναλάβουμε!!!!


ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!!!!!!!!

Η ΜΑΣΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ....

Απόκριες ονομάζονται οι τρεις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή. Ταυτίζονται με την περίοδο του Τριωδίου, μια κινητή περίοδο στην Ορθόδοξη Χριστιανική παράδοση από την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου μέχρι την Κυριακή της Τυροφάγου ή Τυρινής.

Το τριώδιο άνοιξε και το νηπιαγωγείο μας ξεκίνησε τις προετοιμασίες για την Αποκριά με κέφι και χαρά. Τα παιδιά συζητούν με ενθουσιασμό για τις αποκριάτικες στολές τους και για τα καρναβάλια που έχουν παρακολουθήσει είτε στην τηλεόραση είτε από κοντά. Το έθιμο της Αποκριάς , του κεφιού, του γλεντιού, του μασκαρέματος, της μεταμφίεσης και της ψυχαγωγίας ξεκινά από τις αρχαιότερες γιορτές των Ελλήνων που γίνονταν προς τιμή του θεού Διονύσου


 αλλά και από τα Ελευσίνια μυστήρια που γίνονταν προς τιμή της θεάς Δήμητρας. 

Η μεταμφίεση και ιδιαίτερα η χρήση της μάσκας από πολύ παλιά, έδωσαν το ερέθισμα να ασχοληθούμε με την χρήση της μάσκας και τον ρόλο που έπαιξε στους διάφορους αρχαίους πολιτισμούς. 
Στην  Αρχαία Ελλάδα λοιπόν, φορούσαν μάσκες από δέρματα ζώων στις θρησκευτικές τελετές προς τιμή των προαναφερόμενων θεών ώστε να επιτύχουν την εύνοια τους και να έχουν καλή σοδειά( και οι δύο θεοί προστάτευαν την βλάστηση και πιο συγκεκριμένα το αμπέλι και το σιτάρι, βασικά προιόντα της διατροφής των Αρχαίων Ελλήνων). Τα παιδιά πήραν πληροφορίες, περιέγραψαν εικόνες και έθεσαν ερωτήματα.


Στην συνέχεια, έφτιαξαν μάσκες από χαρτόνι που απεικόνιζαν τον θεό Διόνυσο,




και δραματοποίησαν τον μύθο της αρπαγής της Περσεφόνης(κόρη της θεάς Δήμητρας) αφού τα Ελευσίνια μυστήρια ξεκίνησαν με μία πομπή που ξεκινούσε από την Ακρόπολη και κατέληγε στον ναό της θεάς Δήμητρας στην Ελευσίνα τον οποίο η ίδια κατασκεύασε και κλείστηκε μέσα για να θρηνήσει την απώλεια της κόρης της (σύνδεση του θέματος με το καινοτόμο πρόγραμμα <<μια βόλτα με τους 12 θεούς του Ολύμπου)




Επίσης, άλλος ένας λόγος που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες τη μάσκα ήταν για να μεταμφιεστούν στο θέατρο, μια και όπως μάθανε τα παιδιά δεν επιτρεπόταν να παίζουν ρόλους οι γυναίκες, και τους ρόλους αυτούς τους υποδύονταν οι άντρες ηθοποιοί φορώντας ρούχα γυναικεία και προσωπεία- μάσκες με γυναικεία χαρακτηριστικά. Έτσι η μάσκα προσέφερε με αμεσότητα στους θεατές την ιδιότητα του ρόλου και διευκόλυνε την κατανόηση του δράματος.





Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα που έχει να αναδείξει έναν σπουδαίο πολιτισμό. Στην Αίγυπτο παρατηρεί κανείς τα ευρήματα ενός μοναδικού πολιτισμού, με τις πυραμίδες



και τη Σφίγγα


αλλά και τις μάσκες που φορούσαν στους νεκρούς βασιλείς- Φαραώ διότι πίστευαν στην μεταθανάτιο ζωή και  αντιμετώπιζαν τους αυτοκράτορες ως ημίθεους οι οποίοι επικοινωνούν με τους ζωντανούς. Νεκρικά προσωπεία βέβαια βρέθηκαν και στην περιοχή Φαγιούμ, όπου ο λαός έθαβε τα νεαρά άτομα φορώντας τους από πάνω μια ξύλινη πλάκα ζωγραφισμένη που απεικόνιζε το πρόσωπο που θαβόταν (αρχαιοελληνική ζωγραφική παράδοση).





Η μάσκα του Τουτανκχαμών αποτελεί το αναγνωρίσιμο αντικείμενο του τάφου του και ίσως ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα του Αρχαίου Αιγυπτιακού πολιτισμού.

Χρησιμοποιώντας φύλλο χαλκού, μία φωτοτυπία και ένα μολύβι, τα παιδιά έφτιαξαν την δική τους αιγυπτιακή μάσκα που μπορεί να μην ήταν από χρυσό αλλά η αξία της ήταν εξίσου σημαντική.





Στην προσέγγιση της ιστορίας της μάσκας μέσα  στους διάφορους πολιτισμούς, αναφερθήκαμε και στους αφρικανικούς λαούς, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν τις μάσκες για τις τελετές τους για σπουδαία γεγονότα της φυλής, όπως τη γέννηση, το γάμο, το θάνατο, αλλά και για τις δεήσεις και προσευχές τους στους δικούς τους θεούς, για την σοδειά και καρποφορία. Μάσκες φτιαγμένες από ξύλο ή δέρμα, με αυστηρή μορφή και έντονα χαρακτηριστικά -μεγάλη μύτη, μάτια- και με χρωματιστά σχήματα, τους βοηθούσαν να προσεγγίσουν τους θεούς τους. Τα παιδιά παρατήρησαν αυτά τα έντονα χαρακτηριστικά και σύνδεσαν το χρώμα των μασκών με το χρώμα των ιθαγενών.



 Παρακολουθήσαμε και βιντεάκια με παρόμοιες τελετές που κάνουν ακόμα οι απόγονοί τους στη σύγχρονη εποχή και φτιάξαμε κι εμείς τις δικές μας αφρικανικές μάσκες για να "παίξουμε" τους ιθαγενείς...





Η εβδομάδα μας τελείωσε με έναν ακόμα σπουδαίο πολιτισμό που χρησιμοποίησε έντονα τη μάσκα, ιδιαίτερα στο θέατρο...Ο κινεζικός πολιτισμός αξιοποίησε τη μάσκα για να υποδυθεί ρόλους και για να τονίσουν οι ηθοποιοί τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του ατόμου που υποδύονταν, να δώσουν έμφαση στη λύπη, στη χαρά, στη θλίψη και στην αγριότητα κλπ. Βέβαια, παρακολουθώντας βίντεο με τον ανατολικό αυτό πολιτισμό, που παρατηρήσαμε τα παραδοσιακά τους σπίτια, τα ρούχα τους, τα αρχιτεκτονικά τους επιτεύγματα, τα "παράξενα" γράμματά τους, είδαμε και τους περίφημους δράκους που χρησιμοποιούν στις τελετές τους και μάθαμε ότι ο δράκος για την κινεζική παράδοση είναι ο θεός τους, που γέννησε άλλους εννιά μικρότερους γιους- δράκους και ο καθένας από αυτούς προστάτευε και κάτι σημαντικό, όπως τη σοδειά, το νερό, τη φωτιά κλπ. Ο κινέζικος δράκος επίσης συμβολίζει το θάρρος, την ανδρεία, την γενναιότητα και την καλοσύνη για αυτό και τον αντιμετωπίζουν ως ιερό ον που αντιπροσωπεύει τα καλά στοιχεία που όλοι θα έπρεπε να έχουν.


Κατασκευάσαμε και στην τάξη μας δράκους, ανακυκλώνοντας χάρτινες συσκευασίες γάλατος και φτιάχνοντας γαντόκουκλες.






Μέσα από αυτό το ταξίδι μας στους πολιτισμούς παρατηρήσαμε πόσοι πολλοί λαοί χρησιμοποίησαν τη μάσκα, για θρησκευτικούς κυρίως λόγους, λαοί που ήταν πολλοί μακρινοί μεταξύ τους, και είδαμε την ανάγκη που είχαν να έλθουν σε επικοινωνία με τους θεούς τους, διαφορετικοί σε κάθε περίπτωση (όπως είχαν οι Έλληνες τους 12 θεούς, οι Αιγύπτιοι κατασκεύασαν από το μυαλό τους άλλους, όπως τον Άνουβις με τη μορφή λύκου, ή όπως τα ξύλινα Τοτέμ οι αφρικανικοί λαοί, ή οι δράκοι της μακρινής ανατολής). Τα παιδιά έδειξαν ενθουσιασμένα από το ταξίδι μας και παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον, και επιπλέον είχαν πολλές ακόμα απορίες που προσπαθήσαμε να απαντήσουμε για τον πολιτισμό αυτών των λαών, όπως το πώς έφτιαχναν αυτά τα αρχιτεκτονικά επιτεύγματα, πώς ήταν οι τάφοι Αιγυπτίων αλλά και αρχαίοι ελληνικοί (Μυκήνες), πώς ήταν τα θέατρα τους, αν είχαμε και εμείς στην αρχαία Ελλάδα μια Σφίγγα, και άλλα πολλά!!! Τα ερωτήματα των παιδιών έδωσαν την δυνατότητα να γίνουν εποικοδομητικές συζητήσεις και να προσεγγίσουμε το θέμα μέσα από την δική τους οπτική γωνία.


Το ταξίδι στους διάφορους πολιτισμούς μέσα από την ιστορία της μάσκας θα συνεχιστεί και την επόμενη εβδομάδα.


ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!!!



















Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Το ζευγάρι των θεών, Δίας και Ήρα...

...γνωρίσαμε σήμερα στο σχολείο μας και λόγω της αμφιλεγόμενης γιορτής των ερωτευμένων...
 Μάλιστα, τέτοιες μέρες, δηλαδή το Φεβρουάριο, οι Αρχαίοι Έλληνες γιόρταζαν προς τιμή του Δία και της Ήρας, τα περίφημα Θεογάμια. Μια γιορτή με θυσίες ζώων για να τιμήσουν το βασιλιά αλλά και τη βασίλισσα των θεών και των ανθρώπων, Δία και Ήρα.
Παρατηρήσαμε τις εικόνες των δύο θεών και στα βιβλία και στο διαδίκτυο,είδαμε πώς απεικονίζεται ο θεός Δίας,τι φοράει,ποια είναι η έκφραση του, τι κρατάει στα χέρια του και τον περιγράψαμε.Μάθαμε πληροφορίες γι΄αυτόν,π.χ. ποιο είναι το σύμβολο του, η εξουσία του, οι συνήθειες του, τι έκανε σε θεούς και ανθρώπους αν δεν άκουγαν τις εντολές του, κ.ο.κ.
Είδαμε πώς ήταν η θεά Ήρα σε βιβλίο με τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου αλλά και σε διάφορες εικόνες στο internet.Τα παιδιά σχολίασαν την τελειότητα της ομορφιάς της αλλά έδωσαν σημασία και στα διάφορα ζώα και πτηνά που είχε δίπλα της, όπως το εντυπωσιακό παγόνι, τα όμορφα άλογα,ένα σκορπιό κ.α.
Στη συνέχεια,ζωγράφισαν το ζευγάρι των δυο θεών και εντύπωση μας έκανε η ποικιλία στην έκφραση που έδωσαν στα πρόσωπα αυτά, ανάλογα αν ήταν θυμωμένος ο Δίας με τους ανθρώπους ή αν ήταν χαρούμενος γιατί όλοι τον άκουγαν. Το ίδιο αποτύπωσαν και στη θεά Ήρα, δηλαδή τη ζωγράφισαν χαρούμενη ή νευριασμένη, αν ο Δίας δεν της ήταν και πολύ πιστός.
Σειρά είχε να φτιάξουν στο βασιλικό ζευγάρι από μια κορώνα. Μία για το Δία και μία για τη βασίλισσα Ήρα. Τα αγόρια έφτιαξαν με χαρτόνι και διάφορα υλικά, το στέμμα του Δία αλλά και τον κεραυνό του.
Τα κορίτσια έφτιαξαν μια κορώνα που ταίριαζε στην ομορφιά της θεάς Ήρας.
Στη συνέχεια, τα παιδιά φόρεσαν τις κορώνες τους, χωρίστηκαν σε ζευγάρια και έγιναν κι αυτά θεοί και θεές με τη φαντασία τους...
...μπαίνοντας έτσι και στο αποκριάτικο κλίμα των ημερών χορεύοντας το καθιερωμένο βαλσάκι αλλά και χορεύοντας σαν ένα ζευγάρι όπως ο Δίας με την Ήρα, με διάφορες φιγούρες...
...μετά το χορό των μικρών μας θεών, κάποια παιδιά ζωγράφισαν καρδιές για να τις χαρίσουν σε όσους αγαπούν γιατί είχαν ακούσει για τη σημερινή μέρα από το ραδιόφωνο, κάποια τραγούδια αγάπης...
Έτσι, βρήκαμε στο διαδίκτυο κάποιες πληροφορίες για το θέμα, παραθέτοντας το άρθρο ολόκληρο για να ανατρέξει όποιος/όποια ενδιαφέρεται για ένα ταξίδι στο χρόνο γι΄αυτή τη γιορτή... 
Καλό σαββατοκύριακο σε όλους και όλες....


Ημέρα των Ερωτευμένων (Αγίου Βαλεντίνου)



Η ταύτιση του εορτασμού της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου με την Ημέρα των Ερωτευμένων ξεκίνησε από την Αγγλία του ύστερου Μεσαίωνα, έχοντας παγανιστικές και χριστιανικές αναφορές.
Στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, από τις 13 έως τις 15 Φεβρουαρίου, γιόρταζαν τα Λουπερκάλια προς τιμή του θεού Φαύνου (του Πάνα των Ελλήνων). Οι Ρωμαίοι θυσίαζαν κατσίκια και σκυλιά, ενώ νεαρά αγόρια χτυπούσαν με λωρίδες από δέρμα κατσίκας τις νεαρές κοπέλες για να τους μεταδώσουν τη γονιμότητα. Μία ανάλογη γιορτή υπήρχε και στην Αρχαία Αθήνα τον μήνα Γαμηλιώνα (αντιστοιχούσε στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου και το πρώτο του Φεβρουαρίου), τα Θεογάμια, προς τιμή του Δία και της Ήρας.
Η γιορτή καταργήθηκε από την Εκκλησία τον 5ο αιώνα μ. Χ., ως ειδωλολατρική. Στη θέση της (14 Φεβρουαρίου) μπήκε ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου, μάρτυρα της χριστιανικής πίστης από τη Ρώμη, με απόφαση του Πάπα Γελάσιου. Ο Βαλεντίνος, σύμφωνα με τον θρύλο, υπήρξε ιερωμένος του 3ου αιώνα, ο οποίος σε πείσμα των αυτοκρατορικών διαταγών δεχόταν να παντρέψει νεαρούς στην ηλικία ερωτευμένους, γλιτώνοντας με αυτό τον τρόπο τους άρρενες από τη στρατιωτική θητεία. Με άλλα λόγια, επρόκειτο για πραγματικό προστάτη των ερωτευμένων και των αντιρρησιών συνείδησης, θα λέγαμε σήμερα! Ένας άλλος θρύλος λέει ότι όσο καιρό ο Βαλεντίνος ήταν μέσα στη φυλακή, αρνούμενος να αποκηρύξει την πίστη του, ερωτεύτηκε την τυφλή κόρη του δεσμοφύλακά του, στην οποία μάλιστα έστειλε κι ένα γράμμα με την υπογραφή: Με αγάπη από τον Βαλεντίνο σου.

Ο Άγιος Βαλεντίνος
Τη νοηματοδότηση που έχει σήμερα η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου την απέκτησε στα χρόνια του ύστερου Μεσαίωνα, γύρω στον 14ο αιώνα. Την πρώτη γραπτή αναφορά την έχουμε το 1382 στο ποίημα Το Κοινοβούλιο των Πτηνών (Parlement of Foules) του πατέρα της αγγλικής λογοτεχνίας Τζέφρι Τσόσερ. Το ποίημα των 699 στίχων είναι ένα ενύπνιο εμπνευσμένο από την παράδοση, κατά την οποία κάθε χρόνο την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου τα πουλιά συγκεντρώνονται μπροστά στη θεά της φύσης για να διαλέξουν ερωτικούς συντρόφους («...for this was Saint Valentine's Day, when every bird cometh there to choose his mate...»).

Στις αρχές του 17ου αιώνα η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ως Γιορτή των Ερωτευμένων θα πρέπει να ήταν αρκετά γνωστή στην Αγγλία, αν λάβουμε υπόψη μας τη σχετική αναφορά στον Άμλετ του Σέξπιρ (Τραγούδι της Οφέλιας από την 4η πράξη, Μετάφραση Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, 1916):
Καλό πρωί! Είναι σύσκοτο. Τον Άγιο Βαλεντίνο
γιορτάζω κι ήρθα κόρη εδώ
στο παραθύρι σου να ιδώ
ταίρι με σε αν θα γίνω.
Σηκώθη ο νιος και ντύνεται κι ευτύς την πόρτα ανοίγει
και μπαίνει μέσα η κορασιά,
που κορασιά δε θά 'ναι πλιά,
όταν από κει φύγει.
Το 1840 ήταν κοινός τόπος η ανταλλαγή, μεταξύ των ερωτευμένων, μικρών χειρόγραφων σημειωμάτων με ευχές (valentines). Το ίδιο χρονικό διάστημα η γιορτή διαδόθηκε και στην Αμερική, όπου η ανταλλαγή ευχετήριων καρτών βοηθήθηκε από τη βιομηχανοποίηση και τα φθηνά ταχυδρομικά τέλη. Με την πάροδο του χρόνου το επιχειρηματικό δαιμόνιο και η πολιτιστική επιβολή των αγγλοσαξόνων έδωσαν στη γιορτή τον οικουμενικό χαρακτήρα που γνωρίζουμε σήμερα.
Τα τελευταία χρόνια η εμπορευματοποίηση της γιορτής έχει φθάσει στο κατακόρυφο. Μετά τις κάρτες, τις ηλεκτρονικές κάρτες μέσω Ίντερνετ (e-cards), τα λουλούδια και τα σοκολατάκια, σειρά έχει η βιομηχανία των κοσμημάτων να οικειοποιηθεί την ημέρα των ερωτευμένων. Ο τζίρος του Αγίου Βαλεντίνου μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες ξεπέρασε το 2010 τα 15 δισεκατομμύρια δολάρια, το ισόποσο του ΑΕΠ της Μποτσουάνα.
Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου προκαλεί αντιδράσεις στον μη Χριστιανικό κόσμο. Στην Ινδία οι φανατικοί ινδουιστές και μουσουλμάνοι αντιτίθεται στη γιορτή. Τη θεωρούν πολιτιστικό μίασμα και προϊόν της παγκοσμιοποίησης. Στο Πακιστάν, το τοπικό ισλαμικό κόμμα ζητά την κατάργησή της, καθώς, όπως υποστηρίζει, αντιβαίνει τον Ισλαμικό Πολιτισμό. Την ίδια άποψη έχουν και οι συντηρητικοί κύκλοι του θεοκρατικού Ιράν.
Η ελληνική εκδοχή της Γιορτής των Ερωτευμένων


Ο Άγιος Υάκινθος
Ο Άγιος Βαλεντίνος δεν μνημονεύεται πουθενά στο ορθόδοξο εορτολόγιο και, όπως ήταν φυσικό, η ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν τον παραδέχτηκε. «Ο άγιος αυτός είναι για μας ανύπαρκτος. Είναι μια μυθοπλασία δυτικής προέλευσης», δηλώνουν άνθρωποι της Εκκλησίας. Με τη σειρά της και η Καθολική Εκκλησία στην αναθεώρηση του γενικού εορτολογίου της το 1969 υποβίβασε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σε τοπική εορτή, επειδή δεν γνώριζε σχεδόν τίποτα για τον βίο του, παρά μόνο ότι ετάφη στη Βία Φλαμίνια της Ρώμης στις 14 Φεβρουαρίου.
Όταν, όμως, ο ξενόφερτος άγιος άρχισε να μπαίνει για τα καλά και στη ζωή των Ελλήνων και η ημέρα αυτή να καθιερώνεται και στη χώρα μας ως η ημέρα των ερωτευμένων στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 με πρωτοβουλία των ανθοπωλών, εκπρόσωποι της Εκκλησίας πρότειναν οι Έλληνες ερωτευμένοι να τιμούν και να γιορτάζουν αγίους που υπάρχουν στο ορθόδοξο εορτολόγιο.
Το 1994, ο τότε εκπρόσωπος Τύπου της Ιεράς Συνόδου, Γιάννης Χατζηφώτης, πρότεινε να καθιερωθεί ως ημέρα των ερωτευμένων η γιορτή του Αγίου Υακίνθου, που τιμάται στις 3 Ιουλίου.Ο Υάκινθος καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και υπηρετούσε ως κουβικουλάριος (θαλαμηπόλος) του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τραϊανού. Άνθρωπος εμπιστοσύνης του αυτοκράτορα, ο Υάκινθος προσηλυτίσθηκε στον Χριστιανισμό, προκαλώντας την οργή του Τραϊανού, που όταν το έμαθε διέταξε να τον φυλακίσουν χωρίς να του δίνουν καθόλου φαγητό, εκτός κι αν ήθελε να φάει ειδωλόθυτα. Σαράντα μέρες πέρασε έτσι ο Υάκινθος, χωρίς να αγγίξει τα ειδωλόθυτα. Την 41η, όμως, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο, σε ηλικία 20 ετών.
Στην καθιέρωση της 3ης Ιουλίου ως ημέρα του έρωτα και της ποίησης πρωτοστάτησε ο γνωστός τραγουδοποιός από τα Ανώγεια της Κρήτης, Λουδοβίκος των Ανωγείων, που μαζί με ανθρώπους του πνεύματος και των γραμμάτων προχώρησαν στην ανέγερση ενός ναού σε μια πανέμορφη τοποθεσία, σε υψόμετρο 1.200 μέτρων στον Ψηλορείτη. Μπροστά από το εκκλησάκι αυτό, που είναι το μοναδικό στην Ελλάδα αφιερωμένο στον Άγιο, κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται εκδηλώσεις με την επωνυμία Υακίνθεια.
Το 2000 ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στην προσπάθειά του να φέρει πιο κοντά τη νεολαία στην Εκκλησία, πρότεινε να εορτάζεται η γιορτή των ερωτευμένων στις 13 Φεβρουαρίου ημέρα που η Ορθοδοξία τιμά τη μνήμη των Αποστόλων Ακύλα και Πρίσκιλλας, ενός ενάρετου ζευγαριού Ιουδαίων σκηνοποιών, που ζούσε στην Κόρινθο και ασπάστηκε τον Χριστιανισμό.
Υπάρχει και μια τρίτη πρόταση, μάλλον από αρχαιόπληκτους, να εορτάζονται ως προστάτες των ερωτευμένων στις 14 Φεβρουαρίου ο πολυμήχανος Οδυσσέας και η πιστή του Πηνελόπη. 



ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/worldays/134#ixzz2tDxtv3Rb