ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ, ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΩΡΟ

Την συγκεκριμένη εβδομάδα ασχοληθήκαμε με παιχνίδια γνωριμίας για να έρθουμε ακόμα πιο κοντά ο ένας με τον άλλο, με παιχνίδια εμπιστοσύνης έτσι ώστε τα παιδιά να νιώσουν οικεία μεταξύ τους και μουσικοκινητικά παιχνίδια με βάση την αναγνώριση των χρωμάτων τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως ερέθισμα είτε για να γνωρίσουμε τον χώρο της τάξης είτε για να εξοικειωθούμε με το σώμα μας.

Τα παιδιά τραβούν τραβούν μία χρωματιστή κορδέλα έχοντας κλειστά τα μάτια τους.

Εν συνεχεία, με την συνοδεία μουσικής, κινούνται στον χώρο χορεύοντας με την κορδέλα τους και ακολουθώντας τις οδηγίες της νηπιαγωγού ( ψηλά, χαμηλά, κύκλους, φιδάκι, στο δεξί ή αριστερό χέρι)

Αφού παίξαμε με τις κορδέλες, χωριστήκαμε σε ομάδες ανάλογα με το χρώμα αυτής. Η νηπιαγωγός κάλεσε τις χρωματιστές ομάδες να βρουν το χρώμα της ομάδας τους ( είχε τοποθετήσει από πριν ένα διαφορετικό χρώμα σε κάθε γωνιά της τάξης) και τα παιδιά έπαιξαν στις γωνιές σύμφωνα με τις οδηγίες(έπρεπε να παρατηρήσουν πώς είναι η κάθε γωνιά, τα αντικείμενα που έχει και πώς μπορούμε να παίξουμε σε αυτές)

Στην συζήτηση που ακολούθησε, η κάθε ομάδα μίλησε για την γωνιά στην οποία ήταν και αναφέρθηκαν οι κανόνες τακτοποίησης των υλικών καθώς και ο αριθμός των ατόμων που μπορούν να παίξουν. Τα παιδιά βρήκαν την εικόνα με την κάθε γωνιά και με την βοήθεια της νηπιαγωγού έγραψαν τον αριθμό των παιδιών που θα παίζουν ζωγραφίζοντας παράλληλα τόσα παιδιά όσα ο αριθμός υποδείκνυε.

Έπειτα, κινήθηκαν στο χώρο με την συνοδεία μουσικής χωρίς να αγγίζουν ο ένας τον άλλο.

Στο σταμάτημα της μουσικής μεταμορφώνονταν σε μικρές μπαλίτσες

Η νηπιαγωγός έκρυβε ένα παιδί και τα υπόλοιπα έπρεπε να βρουν ποιος φίλος της ομάδας ήταν κρυμμένος. Αν δεν το έβρισκαν κοιτώντας γύρω τους, το κρυμμένο παιδί έλεγε μία γλυκιά καλημέρα για να τους βοηθήσει.

Η κ. Μαργαρίτα, εξηγώντας τους κανόνες του παιχνιδιού στα παιδιά

θέλησε να δώσει ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στο να νιώσουν τα παιδιά κοντά το ένα στο άλλο και να εξοικειωθούν με το σώμα τους. Κάλεσε τα παιδιά να διαλέξουν το χρώμα που προτιμούν και αφού τα παιδιά το αναγνώρισαν και το κατονόμασαν 

κινήθηκαν στον χώρο με την συνοδεία της μουσικής. Στο σταμάτημα αυτής έπρεπε αρχικά να μείνουν ακίνητα αγαλματάκια,

 έπειτα να γίνουν ομάδες με κριτήριο το χρώμα τους

και στο τέλος οι ομάδες να δημιουργήσουν με το σώμα τους και με συνεργασία μεταξύ τους, κύκλους, γραμμές και τρίγωνα.

 Η κάθε ομάδα εκτελούσε τις οδηγίες της νηπιαγωγού και κάθε φορά με έναν μαγικό τρόπο έπαιρνε δύναμη από τη χαρούμενη μουσική.

Τέλος, διαβάσαμε το παραμύθι << Το χαρούμενο λιβάδι>> όπου αφηγείται την ιστορία μιας παπαρούνας όπου ήθελαν να την ξεριζώσουν επειδή ήταν διαφορετική στο χρώμα από τα υπόλοιπα λουλούδια στο λιβάδι και συγκεκριμένα από τις άσπρες μαργαρίτες. 

Το παραμύθι στάθηκε η αφορμή να μιλήσουμε για τα συναισθήματα των ηρώων, για την διαφορετικότητα και για το πόσο σημαντικό είναι να είμαστε μοναδικοί και ξεχωριστοί. Τα παιδιά μέσα από την ιστορία κατάλαβαν ότι όλοι είμαστε ίδιοι αλλά και διαφορετικοί και ότι οι διαφορές μας δεν είναι κάτι που μας χωρίζει αλλά μας ενώνει γιατί όλοι μαζί δημιουργούμε ένα όμορφο, πολύχρωμο και ευωδιαστό λιβάδι. Μάλιστα, το σχολείο μας ονομάστηκε λουλουδοσχολείο, τα παιδιά- λουλουδοπαιδιά που κάθονται στα λουλουδοτραπέζια και παίζουν στις λουλουδογωνιές. Το  παραμύθι έδωσε την αφορμή για ένα παιχνίδι σύνθετων λέξεων που διασκέδασε αρκετά τα παιδιά. Για αυτό και φτιάξαμε τα λουλουδοσυρτάρια μας κόβοντας λουλούδια, γράφοντας το όνομα και διαλέγοντας το συρτάρι  για τις εργασίες των παιδιών.