Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

ΕΧΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ...

ΕΧΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ...


Ο καιρός αλλάζει και τις αλλαγές αυτές παρατηρούμε καθημερινά με τα παιδιά. Οι μέρες μας είναι πιο ηλιόλουστες, συχνά δε χρειάζεται να φορέσουμε πανωφόρι για να βγούμε να παίξουμε στην αυλή, και η μέρα κρατάει περισσότερο. Μιλάμε λοιπόν για τη νέα εποχή, την Άνοιξη, και τα χαρακτηριστικά της. Μέσα από έναν καταιγισμό ιδεών, τα παιδιά θυμούνται και άλλα χαρακτηριστικά των περασμένων ή ερχόμενων εποχών, και έτσι φτιάχνουμε τον "Κύκλο των Εποχών".


Μαθαίνουμε ότι η μία εποχή διαδέχεται την άλλη, και ότι ο χρόνος γυρίζει σαν ένας τροχός. Μαθαίνουμε ποια είναι η συνέχεια των εποχών, πότε ολοκληρώνεται ένας ολόκληρος χρόνος, και συζητάμε για τα συναισθήματα που μας δημιουργούνται από τις αλλαγές, τα ήθη, τα έθιμα, και γιορτές κάθε εποχής. Τα παιδιά διαλέγουν το Καλοκαίρι ως την αγαπημένη τους εποχή, και κάνουμε μια όμορφη συζήτηση για τα "όμορφα" και "άσχημα" κάθε εποχής, για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι κάθε εποχή είναι χρήσιμη και πρέπει να την καλοδεχόμαστε.
Παίζουμε το παιχνίδι της αλλαγής των εποχών,και τα παιδιά δραματοποιούν με κινήσεις του σώματος καταστάσεις που ακούνε: στην αρχή είναι περπατητές κοντά στη θάλασσα, βουλιάζουν τα πόδια στην άμμο, κάνει ζέστη και ο ήλιος ενοχλεί, βουτάνε για να δροσιστούν...ξαφνικά ο ήλιος χάνεται, αδύναμες ψιχάλες πέφτουν και σκοτεινιάζει ο ουρανός, ελαφρύ αεράκι τα αναγκάζει να ντυθούν...όμως η βροχή δυναμώνει, ο αέρας φυσάει πολύ και δυσκολεύονται να τρέξουν να προφυλαχθούν...όταν ξαφνικά κάνει πολύ πολύ κρύο, όλα παγώνουν και νιφάδες χιονιού πέφτουν στη γη, τα παιδιά ντύνονται ζεστά και ανάβουν ξύλα για να ζεσταθούν...όμως ο καιρός περνά και τα χιόνια λιώνουν, τα πανωφόρια βγαίνουν, ο ήλιος κάνει πάλι την εμφάνισή του και η φύση ανθίζει, τα παιδιά μαζεύουν ανεμώνες...Όλο αυτό το παιχνίδι διασκέδασε αρκετά τα παιδιά, που θέλανε να το επαναλάβουμε κι άλλες φορές. Τέλος χορέψαμε το Τραγούδι των Εποχών.



Ήρθε η στιγμή να ασχοληθούμε περισσότερο όμως με την εποχή που διανύουμε, την Άνοιξη. Τι άραγε μας έρχεται στο μυαλό, όταν ακούμε τη λέξη "Άνοιξη";





Μελετάμε τους πίνακες ζωγραφικής γνωστών καλλιτεχνών και αναρωτιόμαστε ποια εποχή να θέλουν να απεικονίσουν. Μας βοηθάνε πολύ σε αυτό η ενδυμασία των ανθρώπων, τα αντικείμενα, τα χρώματα της φύσης που χρησιμοποιούν οι δύο ζωγράφοι...



Τα παιδιά διαλέγουν ποιο πίνακα τους εκφράζει περισσότερο και αποτυπώνουν με παρόμοια χρώματα...



Δραματοποιούμε το έθιμο της Περπερούνας, μία συνήθεια που είχε παλιά ο λαός μας την Άνοιξη, για να παρακαλέσει να έρθει η ανοιξιάτικη βροχούλα και να ποτίσει τις καλλιέργειες.

Τα Χελιδονίσματα είναι τραγούδια προς τιμή των αγγελιοφόρων της Άνοιξης, των αποδημητικών χελιδονιών, κι εμείς τραγουδάμε για αυτά και διαβάζουμε το λαικό μύθο που μας εξηγεί για ποιο λόγο διάλεξε η Άνοιξη τα χελιδόνια να μηνύσουν στους ανθρώπους τον ερχομό της (από το ανθολόγιο του νηπιαγωγείου)



Στολίζουμε την τάξη για να φέρουμε και μέσα στην αίθουσα την Άνοιξη, και φτιάχνουμε φωλίτσες που φιλοξενούν τα δικά μας πουλάκια με τα ...αυγουλάκια τους και το βραχιόλι του Μάρτη!

Γίναμε χελιδονάκια φορώντας ασπρόμαυρες κορδέλες και λουλούδια κρατώντας τις κατασκευές μας και με την συνοδεία της μουσικής από τις τέσσερις εποχές του Vivaldi χορέψαμε με τις ανάλογες κινήσεις.


Μάθαμε και επεξεργαστήκαμε αινίγματα για την Άνοιξη ...


και φτιάξαμε την κυρά-Σαρακοστή αφού μιλήσαμε για το πώς απεικονίζεται και γιατί(επτά πόδια,χωρίς στόμα και σταυρωμένα χέρια,ποδιά και ρούχα)



Η Κυρά- Σαρακοστή είναι ένα έθιμο από τα παλαιότερα ελληνικά που σχετίζονται με τη γιορτή του Πάσχα. Είναι ουσιαστικά ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο για τις ημέρες της Μεγάλης Σαρακοστής. Την φτιάχνουμε την Καθαρά Δευτέρα.



Έχει επτά πόδια, ένα για κάθε εβδομάδα της Σαρακοστής, σταυρωμένα χέρια γιατί προσεύχεται και κλειστό το στόμα γιατί νηστεύει!
Απ’ το φούρνο της κουζίνας,
μια Δευτέρα Καθαρή,
ξεπετάχτηκε αφράτη
η κυρά-Σαρακοστή.
Από ζυμάρι είναι φτιαγμένη*
αλλά δεν έχει στόμα,
γιατί νηστεύει.
Τα χέρια της κρατάει σταυρωμένα
και προσέχευται διαρκώς,
μα όχι παραπονεμένα.
Πάνω στα πόδια της πατάει
τα επτά
και την Πασχαλιά της περιμένει
καρτερικά.
Εγώ ένα πόδι τη βδομάδα θα της κόβω
κι αυτή θα με μαλώνει που απ’ όλα τρώω.



Τέλος, δημιουργήσαμε με την πλαστελίνη πολύχρωμες πεταλούδες της Άνοιξης


Η εναλλαγή των εποχών

 Η εναλλαγή των εποχών

Η γη όπως ξέρουμε κάνει δύο σημαντικές κινήσεις, μία περιφορά γύρω από τον ήλιο (ετήσιος κύκλος) και μία περιστροφή γύρω από τον εαυτό της (ημερήσιος κύκλος). Ο συνδυασμός αυτών των κινήσεων είναι που δημιουργεί τις 4 εποχές.
Οι πύλες για την είσοδο της γης στις διαφορετικές εποχές, είναι οι ισημερίες της Άνοιξης και του Φθινοπώρου και τα ηλιοστάσια του Χειμώνα και του Καλοκαιριού.

Τον ερχομό της Άνοιξης σηματοδοτεί η εαρινή ισημερία. Οι παραδόσεις λένε ότι η γη ήταν κάποτε ξαπλωμένη ότι δεν υπήρχαν οι 4 εποχές, ότι στο ένα ημισφαίριο ήταν πάντα καλοκαίρι και στο άλλο πάντα χειμώνας. Κάποια στιγμή μεταξύ Μύθου και πραγματικότητας, ο άξονας της γης καθετοποιήθηκε και από τότε ξεκίνησε η εναλλαγή των εποχών, τότε ξεκίνησε ο χρόνος να είναι κυκλικός, να υπάρχει ο θάνατος και η αναγέννηση της φύσης.
Μύθοι- Σύμβολα- Παραδόσεις

Πάντα οι γιορτές τις άνοιξης σε όλους τους πολιτισμούς ήταν γιορτές χαράς, ανανέωσης με κίνηση, με χορό, με τραγούδια. Υπάρχουν λουλούδια παντού και στολίδια στους ανθρώπους και στα σπίτια, υπάρχει πλούσιο ποτό και φαγητό και ασυγκράτητη χαρά, γιατί ένας νέος κύκλος θα ξεκινήσει.
Εξάλλου παραδοσιακά οι χοροί που χορεύονται στις γιορτές της Άνοιξης είναι κυκλικοί ή μάλλον σπειροειδείς σε έναν ρυθμό Βαλς.
Ορισμένες χώρες της Ευρώπης διατηρούν ακόμα παραδόσεις, όπου οι νέοι ενωμένοι σε μία σειρά χορεύουν στα δάση περνώντας ανάμεσα από τα δέντρα και έπειτα κατεβαίνουν στην πλατεία του χωριού και συνεχίζουν να χορεύουν σε κύκλο.
Θεοί και γιορτές της Άνοιξης

Πολλοί μύθοι της Άνοιξης σχετίζονται με τον θάνατο και την ανάσταση κάποιου θεού.
Υπάρχουν κυρίως δύο τρόποι με τους οποίους οι θεοί πεθαίνουν την άνοιξη:
1. Με διαμελισμό συνήθως σε 14 ή σε 7 κομμάτια, όπως στην περίπτωση του Διόνυσου Ζαγρέα στην Ελλάδα και του Όσιρι στην Αίγυπτο.
Ο διαμελισμός συμβολίζει την ανάγκη για εξάπλωση της πνευματικής ουσίας του θεού, αλλά και των διδασκαλιών. Ακριβώς τον ίδιο συμβολισμό συναντάμε στο μυστήριο της θείας κοινωνίας, που υπάρχει σε διάφορες θρησκείες, όπου μοιράζεται στους πιστούς κρασί και ψωμί, συμβολίζοντας το σώμα και το αίμα του θεού. Επίσης ο θάνατος του αρνιού και ο διαμελισμός του για φαγωθεί συμβολίζει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Το αρνί αποτελεί ένα κατεξοχήν μυθικό σύμβολο, με την έννοια της αθωότητας και της αγνότητας κυρίως σε πνευματικό επίπεδο, έτσι με τον διαμελισμό του επιτρέπει στους ανθρώπους την επικοινωνία με την αγνότητα αυτή.
2. Με σταύρωση ή κάρφωμα σ’ ένα δέντρο.
Ο σταυρός είναι επίσης ένα πανάρχαιο σύμβολο, που δεν έχει λείψει από καμία εποχή και κανένα λαό. Αποτελείται από δύο διασταυρωμένα ξύλα: ένα κάθετο που συμβολίζει τον πνευματικό κόσμο και ένα οριζόντιο που συμβολίζει τον υλικό κόσμο. Έτσι αποτελεί την εναρμόνιση των αντιθέτων αλλά και συμπληρωματικών στοιχείων που αποτελούν τον εκδηλωμένο κόσμο.
Το δέντρο έχει τον ίδιο συμβολισμό με τον σταυρό, εδώ το ιερό, το πνευματικό στοιχείο αντιπροσωπεύεται στα κλαδιά, που βρίσκονται στο υψηλότερο σημείο του δέντρου, ενώ οι ρίζες του είναι το χθόνιο στοιχείο, ο κόσμος των νεκρών. Ο κορμός του δέντρου συμβολίζει τον εκδηλωμένο κόσμο, τον κόσμο των ανθρώπων.

Σε όλους τους πολιτισμούς υπήρχε πάντοτε ένας θεός μία θεά ή ένα ζευγάρι θεών, που χαρακτήριζαν την άνοιξη. Ήταν οι θεοί που έφερναν την γονιμότητα, την ανανέωση, την βλάστηση, την νιότη και τον έρωτα.
Στους Ρωμαίους συναντάμε τη θεά Φλώρα (ή Χλωρίδα). Η θεά της Άνοιξης έκανε τα λουλούδια να ανθίζουν και τους αγρούς να καρποφορούν. Στην αρχή του Μαΐου διοργάνωναν τα Φλωράλια, γιορτή προς τιμήν της Θεάς, που χάριζε στους ανθρώπους και στη φύση την άνθηση, την νιότη και τον έρωτα.
Στους Φινλανδούς υπήρχε ένα θεϊκό ζευγάρι ο Ράουμ και η Ούκκο που κάθε χρόνο την άνοιξη γιόρταζαν τον ιερό τους γάμο, μετά από τον οποίο καρποφορούσαν οι αγροί. Το χειμώνα οι σκοτεινές δυνάμεις τους χώριζαν και την άνοιξη έσμιγαν ξανά.

Στην αρχαία Ελλάδα η εναλλαγή των εποχών του χρόνου σχετιζόταν με τον μύθο της αρπαγής της Περσεφόνης. Ο Άδης έκλεψε την Περσεφόνη για να την κάνει σύζυγό του. Η Δήμητρα όμως μαράζωνε από την θλίψη της και έψαχνε παντού την κόρη της, μαζί της όμως μαράζωνε και η φύση, πενθούσε μαζί της. Όταν κατάλαβε ότι η Περσεφόνη είναι στον Άδη την διεκδίκησε, όμως ο Άδης δεν ήταν διατεθειμένος να την αφήσει. Έτσι ο Δίας αποφάσισε η Περσεφόνη μισό χρόνο να μένει με τον Άδη στον κάτω κόσμο (Φθινόπωρο – Χειμώνας) και μισό χρόνο να επιστρέφει στη μητέρα της στον επάνω κόσμο (Άνοιξη – Καλοκαίρι).
Το αρχαίο ελληνικό ημερολόγιο, διέφερε λίγο από το σύγχρονο, τόσο ως προς την ονομασία των μηνών όσο και ως προς τις ημερομηνίες. Οι μήνες που κατά προσέγγιση αντιστοιχούν στους δικούς μας Μάρτιο, Απρίλιο και Μάιο, είναι οι Ανθεστηρίων, Ελαφηβολιών και Μουνηχιών.
Στον μήνα Ανθεστηρίων τελούνταν τα Ανθεστήρια προς τιμήν του θεού Διόνυσου. Ήταν μία πολύ σημαντική γιορτή που έχει φτάσει και ως τις μέρες μας ως Αποκριές. Τα Ανθεστήρια κρατούσαν 3 μέρες και κατά την διάρκειά τους γινόταν διαγωνισμοί οινοποσίας, πομπές του αγάλματος του Διόνυσου και η αθυροστομία καθώς και οτιδήποτε τρελό είχαν την τιμητική τους, παράλληλα όμως γινόταν και παραστάσεις μυητικού θεάτρου. Συγκεκριμένα την πρώτη μέρα γιόρταζαν τα Πιθοίγια, τότε άνοιγαν όλοι τα πιθάρια τους για να δοκιμάσουν όλοι για πρώτη φορά τη νέα σοδειά. Την δεύτερη μέρα γιόρταζαν τις χοές, έτσι λέγονταν τα πήλινα δοχεία που κρατούσαν όλοι, ήταν η μέρα της πομπής του αγάλματος του Διόνυσου. Την τρίτη μέρα γιόρταζαν οι Χύτροι, μέρα αφιερωμένη στους νεκρούς, που τους τιμούσαν βράζοντας για τις ψυχές τους διάφορους σπόρους και όσπρια.
Στο μήνα Ελαφηβολιών, γιορτάζονταν και τα Αδώνια ή «οι κήποι του Άδωνι» προς τιμή του Άδωνη και της Αφροδίτης. Η γιορτή κρατούσε 2 μέρες. Η πρώτη μέρα ονομάζονταν «αφανισμός» και θρηνούσαν τον θάνατο του Άδωνι, ενώ η δεύτερη μέρα ονομάζονταν «εύρεσις» και γιόρταζαν την ανάστασή του. Ο Άδωνις συμβόλιζε τη φύση, τη βλάστηση. Με τον θάνατό του δηλώνονταν η εξαφάνιση της βλάστησης από το κρύο του χειμώνα και με την ανάσταση η αναγέννηση της φύσης της άνοιξης.

Έθιμα – Παραδόσεις
Υπάρχουν πολλά έθιμα που σχετίζονται με τον ερχομό της Άνοιξης και σκοπό έχουν την εκδίωξη του χειμώνα, που συνήθως σχετίζεται με το «κακό», ώστε να μπορέσει να λάμψει το «νέο φως» της Άνοιξης. Επίσης σημαντικό είναι εκείνη την περίοδο να τιμώνται και έτσι να εξευμενίζονται οι νεκροί, οι οποίοι θεωρείται ότι υποβοηθούν την καρποφορία της γης.
Την πρώτη μέρα του Μάρτη, για να αποτραπεί η βλαβερή επίδραση του ήλιου, τα παιδιά φορούν «μάρτη», στον καρπό του χεριού ή στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού. Είναι ένα βραχιόλι φτιαγμένο από κλωστή άσπρη – κόκκινη ή χρυσή. Για να φορτιστεί ενεργειακά το κρεμούν τη νύχτα σε μία τριανταφυλλιά και όταν έρθει η βραδιά της Ανάστασης ή όταν πρωτοδούν χελιδόνι το κρεμούν πάλι σε μία τριανταφυλλιά για να αποκτήσουν το χρώμα της. Διάφοροι μελετητές λένε ότι αυτό σχετίζεται με την «Κρόκη», που οι μύστες των Ελευσίνιων μυστηρίων έδεναν στο δεξί χέρι και στο αριστερό πόδι.
Άλλο έθιμο της 1ης Μαρτίου είναι η ψευδολογία που υπάρχει και την 1η Απριλίου. Είναι σύμβολο της ανοιξιάτικης πάλης και του ξεγελάσματος των βλαπτικών δυνάμεων, που θα μπορούσαν να εμποδίσουν τον ερχομό της Άνοιξης και την αναγέννηση της φύσης.
Επίσης τα σπίτια καθαρίζονται καλά και σπάζουν στην πόρτα κάποιο πήλινο αγγείο, για να διώξουν το χειμώνα και τις σκοτεινές δυνάμεις. Ενώ πολύ σημαντικό είναι να μπει στο σπίτι η πρωινή δροσιά του Μάρτη. Γι’ αυτό οι νοικοκυρές, βγαίνουν το ξημέρωμα και κόβουν ένα κλαδί ή σπαρτά που είναι γεμάτα μ’ αυτή την πρωινή δροσιά και ραντίζουν όλο το σπίτι
Πολλά είναι και τα έθιμα του Πάσχα. Στη Λέσβο, τη Θράκη, τη Σκύρο, την Κρήτη, την Κύπρο κ.α. υπάρχουν έθιμα που αναπαριστούν την ανάσταση του Λαζάρου, συνδεμένα με την πάλη ανάμεσα στο Χειμώνα και την Άνοιξη.
Την Κυριακή των Βαϊων παιδιά περιφέρουν στους δρόμους τα Βάγια που θεωρείται ότι έχουν γονιμοποιητική, θεραπευτική και αποτρεπτική κάθε κακού δύναμη. Κάτι ανάλογο γινόταν και στην αρχαία Ελλάδα με την «ειρεσιώνη», ένα κλαδί με καρπούς που περιέφεραν τα παιδιά κατά την διάρκεια των ανοιξιάτικων γιορτών.
Τα κόκκινα αυγά, κοσμογονικό σύμβολο, συνδέονται με τον τάφο απ’ όπου ξεπηδά η ζωή –αναγέννηση-. Τα αυγά συμβολίζουν την αναγέννηση γιατί γεννιούνται δύο φορές μία σαν αυγό και μία σαν πουλί.
Το φως της Ανάστασης έχει όλα τα χαρακτηριστικά της «νέας φωτιάς». Μ’ αυτό ανανεώνεται η φωτιά στο καντήλι και στο τζάκι και έχει δύναμη γονιμοποιητική και αποτρεπτική. Σε πολλές περιοχές μάλιστα ανάβουν φωτιές την μεγάλη εβδομάδα και την Κυριακή του Πάσχα, όπου καίνε άλλοτε τον Μάρτη και άλλοτε τον Ιούδα. Αυτές οι φωτιές σχετίζονται και με την εαρινή ισημερία. Με τις ανοιξιάτικες γιορτές συνδέεται και η μέρα του Αγ. Γεωργίου. Την ημέρα αυτή γίνεται περιφορά της εικόνας, σφάζονται αρνιά, διοργανώνονται αγώνες δρόμου, ιπποδρομίες καθώς και χοροί και τραγούδια.



ΠΗΓΗ: www.esoterica.gr

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Γιατί είναι τόσο μοναχικό;


Γιατί είναι τόσο μοναχικό;



  • 0
Από: Νινέττα Φαφούτη

Μην βιαστείτε να ανησυχήσετε…Ένα μοναχικό παιδί δεν είναι πάντα και δυστυχισμένο!

«Με ποιον έπαιξε σήμερα το παιδάκι μου;» Αυτή είναι μια αθώα ερώτηση την οποία κάνουν συνήθως οι μαμάδες και οι μπαμπάδες όταν πηγαίνουν να πάρουν το γιο ή την κόρη τους από τον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο. Η Κλαίρη, όμως, μητέρα του Δημητράκη, έχει σταματήσει εδώ και καιρό να κάνει τη συγκεκριμένη ερώτηση, αφού γνωρίζει πολύ καλά τις απαντήσεις των δασκάλων του γιου της. «Ο Δημητράκης; Ναι, ναι, ήταν μαζί μας την ώρα που κάναμε ασκήσεις γυμναστικής και αργότερα όταν βγήκαμε στην αυλή, όμως στην ουσία την περισσότερη ώρα έπαιζε μόνος του».
Αυτή η κατάσταση προβληματίζει τη μητέρα του. Γιατί θυμάται πολύ καλά ότι όταν ήτανε και εκείνη μικρή, πέρναγε πολλές ώρες μόνη της χωρίς παρέα. Εκείνη βέβαια, ήταν «αναγκασμένη» να το κάνει, διότι δεν είχε καμία φίλη και διότι δεν μπορούσε να βρει τρόπους επικοινωνίας με τα άλλα παιδάκια. Ξέρει λοιπόν, από πρώτο χέρι, πόσο  απαίσιο είναι να νιώθεις ότι δεν ανήκεις σε καμία παρέα και ότι δεν «χωράς» πουθενά. Παρόλα αυτά, η Κλαίρη αναρωτιέται γιατί δεν καταφέρνει ο γιος της να ταιριάξει με τα άλλα παιδάκια.Δεν τον θέλουν αυτά στην παρέα τους ή μήπως ο Δημητράκης έχει σοβαρό πρόβλημα επικοινωνίας, το οποίο στο μέλλον θα δυσκολέψει ακόμη περισσότερο τη ζωή του;
Η αλήθεια είναι ότι έχει προσπαθήσει πολύ: έχει καλέσει άλλα παιδάκια για παιχνίδι στο σπίτι, πάνε συνέχεια στο πάρκο με την παιδική χαρά (αν ο καιρός το επιτρέπει)… παρόλα αυτά, έχει παρατηρήσει ότι ο Δημητράκης προτιμά να παίζει την περισσότερη ώρα μόνος του. Και έτσι είναι! Αυτό κανονικά, θα έπρεπε να την καθησυχάσει, γιατί από τη στιγμή που δεν συμμετέχει στα παιχνίδια των άλλων με δική του πρωτοβουλία,  και δεν είναι το «παιδάκι που δεν το παίζει κανείς», σημαίνει ότι ίσως περνά καλά μόνο του. Μόνο από επιλογή ή από απόρριψη;

Πώς μπορούμε όμως να διακρίνουμε αν το μοναχικό παιδάκι μας μένει μόνο επειδή το προτιμά ή επειδή δεν το παίζουν τα άλλα παιδιά; Με έναν πολύ απλό τρόπο, παρατηρώντας τη διάθεσή του:

- Τα παιδάκια που δεν τα παίζουν τα άλλα συνήθως δεν είναι ιδιαίτερα ευτυχισμένα. Αρνιούνται την κοινωνικοποίηση και τις ομαδικές καταστάσεις, γίνονται επιθετικά ή κλαίνε όταν πρέπει να πάνε στον παιδικό σταθμό, σε μια ομάδα παιχνιδιού ή σε κάποια πολυσύχναστη παιδική χαρά. Από την άλλη, όμως, δεν ευχαριστιούνται ούτε όταν μένουν μόνα τους και δεν ξέρουν πώς να περάσουν καλά.

- Αντίθετα, τα παιδάκια που είναι μόνα τους επειδή έτσι προτιμούν, προφανώς αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους. Πηγαίνουν ευχαρίστως στα μέρη όπου συχνάζουν πολλά παιδάκια. Τους αρέσει η αίσθηση της ομάδας, η φασαρία των πολλών γύρω τους, αλλά προτιμούν να μένουν μόνα τους σε μια απόσταση και να μην ανακατεύονται με τον κόσμο.

Τι πρέπει να ξέρετε 

- Το παιδί που ανήκει σ’ αυτόν τον τύπο, το «μοναχικό» παιδάκι, προκαλεί το ενδιαφέρον των υπολοίπων παιδιών. Έτσι λοιπόν οι συνομίληκοί του υποθέτουν (και τις περισσότερες φορές έχουν δίκιο) ότι έχει πολλά χαρίσματα, γι’ αυτό και δεν το αφήνουν σε… ησυχία, αλλά συνεχώς το προκαλούν να πάρει μέρος στα παιχνίδια τους. Φυσικά, τις περισσότερες φορές χρειάζεται να ακολουθήσουν τους δικούς του κανόνες, αλλιώς χάνει πολύ γρήγορα το ενδιαφέρον του για το ομαδικό παιχνίδι. Γιατί αυτός ο τύπος παιδιού δεν χρειάζεται τα άλλα παιδάκια για να απολαύσει το παιχνίδι –και αυτό ακριβώς είναι και το πλεονέκτημά του.

- Τα μοναχικά παιδιά μπορεί να είναι ιδιαίτερα χαρισματικά. Τα χαρισματικά παιδιά ανήκουν συνήθως σε πολλές διαφορετικές μεταξύ τους ομάδες, γιατί έχουν πολλά ετερόκλητα ενδιαφέροντα. Τα αυξημένα επίπεδα ικανοτήτων, άλλοτε τα ωθούν στη συναναστροφή μεγαλύτερων παιδιών και άλλοτε πάλι σε κοινωνική απομόνωση, όταν δεν βρίσκουν παιδιά με τα ίδια ενδιαφέροντα, για να κάνουν παρέα.

- Το μοναχικό παιδί μπορεί να αφιερωθεί στο δημιουργικό παιχνίδι χωρίς καμιά εξωτερική παρακίνηση και βοήθεια. Παιχνίδια ρόλων, διαλόγους, φανταστικά σενάρια, όλα αυτά τα φτιάχνει μόνο του χωρίς κόπο. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο το γεγονός ότι οι επιστήμονες ανακαλύπτουν τα πιο έξυπνα και προικισμένα παιδιά ανάμεσα στα μοναχικά. Μάλιστα πολλοί ισχυρίζονται ότι ειδικά τα ευφυή παιδιά έχουν την τάση να γίνονται μοναχικά, γιατί δεν έχουν τι να πουν και τι να κάνουν με τους συνομίληκους τους.

- Ωστόσο ένα παιδί δεν γίνεται μοναχικό μόνο λόγω των χαρισμάτων του, αλλά και εξαιτίας των αδυναμιών του. Πολλά μοναχικά παιδιά δυσκολεύονται κάπως στην επικοινωνία με τα άλλα παιδάκια. Φυσικά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις το πρόβλημα είναι τόσο έντονο, ώστε το παιδάκι να κινδυνεύει να γίνει από «μοναχικό» ανεπιθύμητο. Αυτό αφορά συνήθως τα παιδιά που απομονώνονται, επειδή πιστεύουν ότι έχουν κάποιο «κουσούρι» (π.χ. προβλήματα λόγου, υπερβολικό βάρος κ.λπ.) και φοβούνται ότι η «αδυναμία» τους θα δώσει αφορμή για ειρωνικά σχόλια. Σε τέτοιες περιπτώσεις τα παιδιά  έχουν ανάγκη από τη βοήθεια και την κάλυψη των γονιών και των παιδαγωγών τους.

Η μοναχικότητα είναι θέμα γονιδίων
 

Ούτε η μεγάλη εξυπνάδα ούτε το ταλέντο για δημιουργικό παιχνίδι ούτε οι μικρές αδυναμίες στις κοινωνικές επαφές μπορούν να κάνουν ένα παιδάκι μοναχικό, αν δεν υπάρχει και μια ανάλογη κληρονομική προδιάθεση. Βλέπουμε λοιπόν ότι και η μοναχικότητα αποτελεί ένα αναπάντητο ερώτημα της γενετικής. Αν κάποιος παρατηρήσει τα πρόσωπα στο οικογενειακό περιβάλλον ενός μοναχικού παιδιού θα ανακαλύψει στις περισσότερες περιπτώσεις κάποιον μοναχικό συγγενή. Εξάλλου, η εντύπωση που έχουν οι περισσότεροι ότι τα μοναχικά παιδιά είναι συνήθως αρσενικού φύλου, είναι λανθασμένη. Υπάρχουν εξίσου πολλά μοναχικά κοριτσάκια, απλώς δεν διακρίνονται εύκολα. Όπως εξηγούν οι ειδικοί, αυτό συμβαίνει διότι τα περισσότερα κορίτσια προτιμούν τα ήσυχα παιχνίδια και από πολύ μικρά έχουν την τάση να ασχολούνται το πολύ με ένα παιδάκι: την καλύτερη τους φίλη. Γι’ αυτό, λοιπόν, και συνήθως οι γονείς σπάνια θα αναρωτηθούν γιατί η κόρη τους δεν σχετίζεται με μια μεγάλη παρέα παιδιών. Πάντως, ανεξάρτητα αν είναι αγοράκι ή κοριτσάκι, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για το μοναχικό παιδάκι σας. Ναι μεν θα βαδίζει κατά πάσα πιθανότητα πάντα στο δικό του απόμερο μονοπάτι και δεν θα γίνει ποτέ η ψυχή της παρέας, αλλά από την άλλη δεν είναι αυτό το πιο βασικό πράγμα στη ζωή μας.

Χρειάζεται όμως προσοχή! 
Ορισμένα παιδιά παρουσιάζουν μια υπερβολική τάση απόσυρσης, μια τάση αποχής από κάθε ενεργό κοινωνική συμμετοχή. Αποφεύγουν κάθε ομαδική δραστηριότητα σε τέτοιο βαθμό που οι γονείς ανησυχούν. Η υπερβολική τάση του παιδιού για κοινωνική απομόνωση μπορεί να είναι ένδειξη κάποιας γενικότερης και περίπλοκης ψυχολογικής διαταραχής στο παιδί. 
- Το μοναχικό παιδί είναι πιθανό να περάσει απαρατήρητο μέσα στην τάξη, είναι πάντα αθόρυβο και έτσι «χάνεται» απαρατήρητο (εκτός αν ο δάσκαλος είναι πολύ ευαισθητοποιημένος σε αυτά τα θέματα). Δυστυχώς είναι εξαιρετικά δύσκολο να διακρίνει κανείς τα πρώτα στάδια της πιο σοβαρής μορφής παιδικής απομόνωσης – του παιδικού αυτισμού. Και οι ίδιοι οι γονείς είναι πιθανόν να περιγράφουν το παιδί τους σαν ένα «θαυμάσιο μωρό», γιατί όταν είναι απομονωμένο στην κούνια του, χωρίς να επιζητεί διαρκώς με τις φωνές να προκαλέσει την προσοχή τους.

- Μερικά παιδιά απομονώνονται γιατί τους είναι πιο εύκολο να καταφεύγουν στον κόσμο της φαντασίας, παρά να αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα, όταν αυτή τους είναι δυσάρεστη. Η απομόνωση υπό μια έννοια είναι ένας μηχανισμός άμυνας. Το «εγώ» προστατεύει την ενότητά του από την ανεπιθύμητη και απογοητευτική πραγματικότητα – όπως είναι πχ η δυστυχισμένη οικογενειακή ζωή, οι αλλεπάλληλες αποτυχίες στο σχολείο κλπ- πλάθοντας φανταστικούς και υποκατάστατους κόσμους, οι οποίοι προσφέρουν ένα ευχάριστο καταφύγιο. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται μοναχική φαντασίωση και σχεδόν όλα τα παιδιά παραδίδονται σε αυτήν, για κάμποσο χρόνο και σε κάποιο βαθμό. Ασφαλώς το φαινόμενο της απομόνωσης έχει διαβαθμίσεις.

Πως να το βοηθήσω;  
Συζητήστε με το παιδί και ακούστε προσεχτικά τι έχει να σας πει.

- Θέστε το προβληματισμό σας στον εκπαιδευτικό του παιδιού σας προκειμένου βρείτε τρόπους να ενταχθεί το παιδί στην ομάδα.

- Σιγουρευτείτε ότι το παιδί σας αισθάνεται την αγάπη και την υποστήριξηπου του παρέχεται.

Βρείτε μια δραστηριότητα που να μην υπάρχει η δυνατότητα το παιδί να αισθανθεί απομονωμένο.

- Μην διστάσετε ν’ απευθυνθείτε σε κάποιο ψυχολόγο. Ο ψυχολόγος μπορεί να μάθει στο παιδί σας τις κοινωνικές δεξιότητες που δεν έχουν αποκτηθεί και να του τονώσει την αυτοεκτίμηση, η οποία λόγω της απομόνωσης συνήθως είναι πολύ χαμηλή. Είναι σημαντικό να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα όταν παρουσιάζονται. Όσο πιο νωρίς παρέμβουμε τόσο καλύτερα αποτελέσματα μπορούμε να έχουμε.

Με την συνεργασία της κας Αγγελικής Παρίου (ψυχολόγος – ειδική παιδαγωγός – ομαδική αναλύτρια).
www.mikroimegaloi.gr

Ανοιξιάτικο βραβείο



Ανοιξιάτικο βραβείο


Με χαρά πήραμε ένα ανοιξιάτικο βραβείο από το blog τα δευτεράκια blogαρουν

Με τη σειρά μας το δίνουμε στα παρακάτω Blog (η σειρά είναι τυχαία):









Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

21 ΜΑΡΤΙΟΥ...ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

21 ΜΑΡΤΙΟΥ...ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ


Στις 21 Μαρτίου,παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού,ασχοληθήκαμε στο σχολείο με το συγκεκριμένο θέμα.
Αρχικά,χωρίστηκαν τα παιδιά σε δύο ομάδες.Η μία ομάδα αποτελούνταν από τα παιδιά που έχουν μαύρα μαλλιά και η άλλη από τα παιδιά που έχουν καστανά και ξανθά.Στα παιδιά με τα μαύρα μαλλιά φορέσαμε καπελάκια ώστε να ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα.Επίσης τους δόθηκαν προνόμια που δεν είχαν τα άλλα παιδιά (να παίξουν με τον υπολογιστή,να κάτσουν κοντά στην κυρία,να παίρνουν αποφάσεις για όλη την ομάδα κ.τ.λ).


Γεγονός είναι πώς κανένα παιδί δεν αντέδρασε σε αυτές τις αποφάσεις ούτε αναρωτήθηκε γιατί γίνονται όλα αυτά.Το σίγουρο είναι όμως ότι ένιωσαν άσχημα και στεναχωρήθηκαν ,για αυτό και η όλη διαδικασία κράτησε πολύ λίγο.Τα συναισθήματα όμως που βίωσε η κάθε ομάδα και η έκφρασή τους (συναισθήματα χαράς και λύπης αντίστοιχα) ,έδωσαν το ερέθισμα να συζητήσουμε για το αν γίνεται καθημερινά αυτό στις μέρες μας,πως νιώθουν οι ομάδες που περιθωριοποιούνται,ποια τα χαρακτηριστικά ενός ατόμου που το απομονώνουν από την ομάδα, αν πρέπει να γίνεται αυτό και γιατί,πώς πρέπει να αξιολογούμε έναν άνθρωπο και τι να διακρίνουμε σε αυτόν,πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε σε κάποιον που είναι διαφορετικός από εμάς κ.τ.λ. Μάθαμε λοιπόν τι σημαίνει ρατσισμός ,πότε τον συναντάμε και πώς πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε.

Στην συνέχεια,διαβάσαμε το παραμύθι, ο παράξενος έρωτας του αλόγου και της λεύκας, για να θυμίσουμε στα  παιδιά ότι το διαφορετικό είναι αποδεκτό και ότι η αγάπη ενώνει τους ανθρώπους. Γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι στα συναισθήματά τους και στις ανάγκες τους αλλά διαφορετικοί στο χρώμα του δέρματος,στα μαλλιά,στην γλώσσα, την θρησκεία,την καταγωγή,στα ρούχα, στην σκέψη,στις ιδέες κ.τ.λ  ΑΛΛΑ  είναι όλοι ΆΝΘΡΩΠΟΙ.

Επίσης φτιάξαμε και την γη με όλα τα ευωδιαστά και ξεχωριστά λουλούδια τη ,που συμβιώνουν το ένα δίπλα στο άλλο , ανεξάρτητα από το χρώμα τους. 

Επεξεργαστήκαμε το ποίημα και αναλύσαμε τον κάθε στίχο σημασιολογικά.


Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

ΧΟΡΟΙ,ΠΑΙΧΝΙΔΙ,ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ....

ΧΟΡΟΙ,ΠΑΙΧΝΙΔΙ,ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ....


Σήμερα, τα παιδιά ήρθαν στο σχολείο μεταμφιεσμένα.Η αποκριάτικη γιορτούλα μας ολοκληρώθηκε μέσα από γέλια,χορούς,παιχνίδια και παρουσίαση των αποκριάτικων στολών μας.Περάσαμε και εμείς αλλά και τα παιδιά τόσο όμορφα που είναι σίγουρο ότι θα το επαναλάβουμε.

Χορός μέσα στην τάξη



αλλά και στην αυλή



παιχνίδια με σερπαντίνες και μπαλόνια


παιχνίδι με την κυρία μας την μαγισσούλα


Τα παιδιά παρακολούθησαν και το παραμύθι του ΠΙΝΟΚΙΟ  από την θεατρική ομάδα ΑΘΗΝΑΙΚΕΣ ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ που ήρθε με τις καταπληκτικές κούκλες της να μας παρουσιάσει αυτό το κλασικό και τόσο αγαπητό παραμύθι .



ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΟΥΛΟΥΜΑ.

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ

ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ...


Τσικνοπέμπτη είναι η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (οι τρεις εβδομάδες που συμπεριλαμβάνονται στο τριώδιο είναι, η Απολυτή ή Προφωνή, η Απόκρεω και η Τυροφάγος). Κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας (Απολυτή) σταματούσε η συνηθισμένη νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής, ενώ στη δεύτερη εβδομάδα (απόκρεω) ίσχυε η νηστεία, έτσι η Τσικνοπέμπτη αποκτούσε ιδιαίτερη σημασία και εθεωρείτο εορτάσιμη ημέρα και το τραπέζι ήταν γιορτινό. Ονομάζεται τσικνοπέμπτη γιατί την ημέρα αυτή το δείπνο αποτελείται από κρέας ψημένο στα κάρβουνα ή τηγανισμένο, δυο τρόποι μαγειρέματος που βγάζουν έντονη τσίκνα.

Αφού συζητήσαμε με τα παιδιά για την τσικνοπέμπτη,το πότε δηλαδή γιορτάζουμε,τι σημαίνει και γιατί είναι ένα έθιμο των Αποκριών, ξεκινήσαμε  κατά τις 12:00 το ψήσιμο των κρεάτων που έφεραν τα παιδιά από το σπίτι τους.Ψήσαμε,μυρίσαμε την τσίκνα του κρέατος και απολαύσαμε την εορταστική αυτή ημέρα με παραδοσιακούς χορούς,γέλια,παιχνίδι,ευχές και καλό φαγητό.Ενώ είχαμε υπολογίσει να τσικνήσουμε στον πραύλιο χώρο του σχολείου δεν τα καταφέραμε.Η βροχή απογοήτευσε τα παιδιά αρχικά αλλά βρήκαμε λύσεις για να το γλεντήσουμε και έτσι όλοι φύγαμε    ,μασκαρεμένοι με καπέλα,ικανοποιημένοι.
Και του χρόνου να είμαστε καλά να το ξαναγιορτάσουμε.












25 ΜΑΡΤΙΟΥ

25 ΜΑΡΤΙΟΥ...


Είμαστε στις αρχές του Μαρτίου,τον πρώτο μήνα της Άνοιξης,και πλησιάζουν οι ημέρες   
για την ημέρα της 25 Μαρτίου όπου η Ελλάδα γιορτάζει διπλά. Γιορτάζει η θρησκεία μας τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και γιορτάζει η Ελλάδα καθώς και η Κύπρος την επανάσταση του 1821.
Ο Εορτασμός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 γίνεται στην Ελλάδα, την Κύπρο και σε κέντρα των Ελλήνων της διασποράς στις 25 Μαρτίου κάθε χρόνο, την ημέρα εορτασμού και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Η ημέρα αυτή είναι επίσημη αργία στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Συνήθως οι εκδηλώσεις εορτασμού περιλαμβάνουν παρελάσεις και άλλες εορταστικές εκδηλώσεις την ίδια ημέρα ή την προηγούμενη.
Οι μεγαλύτερες εκδηλώσεις είναι στρατιωτική παρέλαση στην Αθήνα την 25η Μαρτίου, ενώ την προηγούμενη, στις 24 Μαρτίου, γίνεται μαθητική παρέλαση. Σε άλλους Δήμους γίνονται παρελάσεις στρατιωτικών τμημάτων, μαθητών, συλλόγων κλπ. καθώς και δοξολογίες σε ναούς.
Ξεκινήσαμε λοιπόν με τα παιδιά να ασχοληθούμε με αυτά τα σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της Ελλάδας και τον Χριστιανισμό.
Αρχικά,παρατηρήσαμε τις εικόνες που απεικονίζουν τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Συζητήσαμε για το τι βλέπουμε στις εικόνες και κάναμε υποθέσεις.Πληροφορήθηκαν τα παιδιά ότι η λέξη Ευαγγελισμός αναφέρεται στην χαρμόσυνη είδηση της γέννησης του Ιησού Χριστού που δόθηκε από τον αρχάγγελο Γαβριήλ στην Παναγία.


Ευαγγελισμός σημαίνει αναγγελία χαρμόσυνης είδησης και ετυμολογικά προέρχεται από το ευάγγελος (=ευ+άγγελος < αγγέλω) μια πολύ παλαιότερη ελληνική λέξη (Οδύσσεια, ξ 152-153ως νείται Οδυσσεύς ευαγγέλιον δε μοι έστω [...]).
Παράλληλα,συζητήσαμε για τα ρούχα εκείνης της εποχής και τις διαφορές που έχουν με τα ρούχα που φοράμε τώρα.Διακρίναμε στο πρόσωπο της Παναγίας την ευγένεια και αγνότητα της ψυχής της και μάθαμε την εννοιολογική σημασία των ονομάτων της(Μαρία,Παναγία,Δέσποινα,Παρθένα).Εμπλουτίσαμε το λεξιλόγιό μας μαθαίνοντας καινούργιες λέξεις όπως αρχάγγελος,φωτοστέφανο,μανδύας,χιτώνας,σανδάλια,μαντήλα. 

Κατασκευάσαμε την αναγγελία της γέννησης του Χριστού προσπαθώντας να χρησιμοποιήσουμε τα ανάλογα χρώματα σύμφωνα με τα χρώματα των ρούχων της εποχής και τις πεποιθήσεις μας για την εικόνα ενός αγγέλου όπως απεικονίζεται στις εικόνες της εκκλησίας.


Στο τέλος,ακούσαμε την υμνολογία ανήμερα της γιορτής του Ευαγγελισμού.





«Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια
ως λειτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια
αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε.
Αλλ΄ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον,
εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον,
ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.»

Στην συνέχεια μέσα από εικόνες και εποπτικό υλικό και αφήγηση ιστοριών συζητήσαμε για την έναρξη της Επανάστασης στις 25 Μαρτίου 1821 στην Αγία Λαύρα εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όταν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης και σπουδαίοι στρατηγοί και ήρωες της εποχής ορκίστηκαν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ.
Γνωρίσαμε μέσα από εικόνες τους ήρωες του 1821,μάθαμε για την Φιλική Εταιρία, τα μέλη της και τους στόχους που είχαν θέσει καθώς και την βοήθεια που πρόσφεραν.



Δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στις λέξεις σκλαβιά και ελευθερία.Τα παιδιά προσπάθησαν να προσδιορίσουν τον όρο ελευθερία σε αντίθεση με αυτό που ένιωθαν οι σκλαβωμένοι Έλληνες για τετρακόσια χρόνια. Οι σκέψεις τους πλησίασαν το τι είναι ελευθερία με έναν αγνό και αυθόρμητο τρόπο:
  • να πηγαίνω βόλτα όπου θέλω
  • να πηγαίνω σχολείο
  • να ψωνίζω στα μαγαζιά
  • να έχω ένα σπίτι
  • να δουλεύουν οι γονείς μου
  • να μην με βασανίζουν
  • να μην πολεμάμε
Γιατί αποφασίζουμε κάποια στιγμή να δώσουμε την ζωή μας και να εγκαταλείψουμε τα πάντα;Για την Πατρίδα και την ελευθερία.Αυτό άλλωστε είναι και το μήνυμα του επαναστατικού τραγουδιού του Ρήγα Φεραίου ο θούριος .
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΗ
ΠΑΡΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΗ.
Ένας ύμνος, που έμεινε στην ιστορία, γραμμένος από έναν φωτισμένο Έλληνα που αγαπούσε την πατρίδα του και εστερνιζόταν τις ιδέες του Γαλλικού Διαφωτισμού. 

Τραγουδήσαμε με πάθος τον θούριο του Ρήγα για να νιώσουμε και εμείς το πάθος της γενιάς εκείνης και διαβάσαμε τον συγκεκριμένο ύμνο όπως κυκλοφορούσε σε έντυπα της εποχής.Διακρίναμε ότι έγραφαν και μιλούσαν την ελληνική γλώσσα διαφορετικά και συζητήσαμε για ομοιότητες και διαφορές(δασεία,περισπωμένη,οξεία,ψιλή,καλλιγραφικά γράμματα,καθαρεύουσα κ.τ.λ).

Έπειτα , ως άνθρωποι που αγαπάμε την χώρα μας όπως και η γενιά του ΄21, εκδηλώσαμε την αγάπη που έχουμε προς αυτήν φτιάχνοντας μία μπλε καρδιά(το χρώμα της σημαίας μας,του ουρανού και της θάλασσας)με έναν λευκό σταυρό(χριστιανισμός)και το φέσι του τσολιά. Και τα τρία στοιχεία, σύμβολα της Ελλάδας που την κάνουν ξεχωριστή και αναγνωρίσιμη.



Ζωγραφίσαμε ότι μας έκανε εντύπωση από την αφήγηση ιστοριών ,την παρατήρηση εικόνων και των βιβλίων



μάθαμε πώς είναι η παραδοσιακή στολή του Τσολιά και της Αμαλίας 




και τα παιδιά ζωγράφισαν σε εργασία, χρησιμοποιώντας τα ανάλογα χρώματα, τις παραπάνω στολές με σκοπό στην πορεία να τις <<φορέσουμε>>.

(κολλήσαμε την φωτογραφία του προσώπου του κάθε παιδιού στα τσολιαδάκια και τις Αμαλίες).


Παρατηρήσαμε τον χάρτη της Ελλάδας,ψάξαμε και βρήκαμε τα νησιά,τις πόλεις και τους διάφορους τόπους όπου έδρασαν οι ήρωες της επανάστασης.Κολλήσαμε φωτογραφίες ηρώων και κάθε παιδί έβρισκε τον ήρωα που του έλεγε ονομαστικά η νηπιαγωγός.

Αφού παίξαμε αρκετά,φτιάξαμε το στεφάνι με τις εικόνες και τα ονόματα των ηρώων.Τα παιδιά κόλλησαν σε χάρτινο στεφάνι τα πρόσωπα των ηρώων και μετά τα ονόματα τους  έχοντας ως πίνακα αναφοράς τον χάρτη.Έπειτα τα στολίσαμε με πράσινα μπαλάκια γκοφρέ και γαλανόλευκους φιόγκους.






Ζωγραφίσαμε την πατρίδα μας



και κατασκευάσαμε το τσαρούχι του τσολιά μας



Παράλληλα ασχολούμαστε και με την γιορτούλα μας για την εθνική επέτειο μέσα από τραγούδια,ποιήματα και χορούς.







Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

ΠΑΕΙ Ο ΚΟΥΤΣΟΦΛΕΒΑΡΟΣ... ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΜΑΡΤΗ!



Ο τρίτος μήνας του Χειμώνα έφτασε στο τέλος του! Γυρίσαμε στο ημερολόγιο της τάξης σήμερα το χαρτάκι και διαβάσαμε με τα παιδιά πως έγραφε Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου. Σήκωσα λίγο αυτό το χαρτάκι, και παρατηρήσαμε ότι ο επόμενος αριθμός στο ημερολόγιο δεν είναι το...29 που όλα τα παιδιά περιμένανε, αλλά το 1! και αυτό σημαίνει, όπως όλοι παραδεχτήκαμε, ότι αύριο ένας νέος μήνας ξεκινά! Μα πώς γίνεται αυτό; Δεν έχουμε μάθει ότι οι μήνες έχουν 30 ή 31 ημέρες; Αυτός ο μήνας, ο Φλεβάρης, γιατί έχει πιο λίγες; 
Καλή ευκαιρία να διαβάσουμε την ιστορία του Φλεβάρη από την όμορφη σειρά για τους μήνες της Λότης Πέτροβιτς- Ανδρουτσοπούλου. Ο Φλεβάρης λοιπόν, γιος της Παγωνιάς και του Χειμώνα, εγγονός του Χρόνου και αδελφός του Γενάρη και του Δεκέμβρη, γεννήθηκε λίγο...κουτσός και δεν μπορούσε να τρέξει... έτρεχε όμως το μυαλό του, είχε πολύ φαντασία, και μέσα από πολλά που σκαρφιζόταν και σκανταλιές που έκανε, εφηύρε και τις Απόκριες! μπορεί λοιπόν να μην είναι ένας ολόκληρος μήνας, αλλά είναι χαρούμενος, έξυπνος και ζωηρός, και προσφέρει ξεγνοιασιά και κέφι στους ανθρώπους! Γεια σου αγαπημένε Κουτσοφλέβαρε! Είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε τον Μάρτη!


Ο κουτσοφλέβαρος Μάρτης εκτός από ζωηρός, κεφάτος και έξυπνος είναι και χαδιάρης και πότε κλαίει πότε γελάει.Όπως λένε και οι παροιμίες για αυτόν, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να φυλάμε τα ρούχα μας για να έχουμε τα μισά.Για αυτό και φτιάξαμε μαρτιάτικα βραχιολάκια έτσι ώστε να μην μας κάψει.

Παροιμίες για τον Μάρτη:
Μάρτης είναι χάδια κάνει, πότε κλαίει, πότε γελάει.
O Μάρτης ο κλαψόγελος.Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης.
Του Mάρτη του αρέσει, να είναι πάντα στο διπλό, 
μια στις δέκα να έχει ήλιο, και τις άλλες ξυλιασμό.


Τέλος, τραγουδήσαμε χρησιμοποιώντας τις ανάλογες κινήσεις

και μάθαμε το τραγούδι για το πώς θα δέσουμε τον Μάρτη αφού πρώτα το επεξεργαστήκαμε. Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι τα κάλαντα της Άνοιξης και τραγουδώντας τα πήραμε πληροφορίες για τον ερχομό των χελιδονιών,τα μαρτιάτικα βραχόλια και την σαρακοστή.
Τα κάλαντα της Άνοιξης:
Στα πρώτα βυζαντινά χρόνια, το "ελληνικό" έθιμο  της χελιδόνας θεωρήθηκε ειδωλολατρικό και στην αρχή απαγορεύτηκε από την εκκλησία Παρ' όλα αυτά όμως τα παιδιά συνέχιζαν να τραγουδούν τον ερχομό της Άνοιξης και έτσι το έθιμο διατηρήθηκε όπως ακριβώς και στην αρχαιότητα.

 Σε κάθε μεριά της Ελλάδας, τα παιδιά ξεχύνονταν στους δρόμους για να καλωσορίσουν τα χελιδόνια τους, τους αγγελιοφόρους της Άνοιξης.

Κρατούσαν στα χέρια τους ένα ξύλινο χελιδόνι και του κρεμούσαν στο λαιμό κουδουνάκια .

Πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και έλεγαν τα "χελιδονίσματα" ενώ τα κουδουνάκια συνόδευαν το τραγούδι τους

Το τέλος του Χειμώνα και τον ερχομό των χελιδονιών γιόρταζαν τα παιδιά από την αρχαιότητα με τα "χελιδονίσματα".

Ο συγγραφέας Αθηναίος (2ος αιώνας μ.Χ.) έχει διασώσει ένα "χελιδόνισμα" που τραγουδούσαν τα παιδιά στη Ρόδο. Κρατώντας ένα ομοίωμα χελιδονιού, τριγύριζαν στην πόλη και ζητούσαν φιλέματα.




ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!!
Τα κάλαντα της Άνοιξης, περπερούνα- χελιδόνισμα, μπορείτε να τα ακούσετε από τα ενδιαφέροντα βιντεάκια  στην ιστοσελίδα μας καθώς μπορείτε να ακούσετε και άλλα παραδοσιακά κάλαντα της άνοιξης  στην ιστοσελίδα του youtube.