Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

Ανακαλύπτω τον εαυτό μου...


Βάζοντας το όνομα μας στο παρουσιολόγιο κάθε πρωί όταν ερχόμαστε στο σχολείο, παρατηρούμε ότι κάποια ονόματα είναι ίδια. Μόνο τα ονόματα μας κάνουν να ξεχωρίζουμε; Τι μας κάνει μοναδικούς;
 
 



 
Συζητάμε με τα παιδιά για εκείνα τα στοιχεία που συντελούν στη μοναδικότητά μας, όπως είναι οι αγαπημένες μας συνήθειες και προτιμήσεις, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας, οι ικανότητες μας, τα αγαπημένα μας πρόσωπα κ.α. Ενθαρρύνουμε τα παιδιά να μιλήσουν για τα παραπάνω και για το τι νιώθουν, τι ονειρεύονται, τι θέλουν να κάνουν αλλά και τι μπορούν να κάνουν.
Αποτυπώνουν στο χαρτί τον εαυτό τους
ζωγραφίζουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και πράγματα γύρω από τον εαυτό τους


Στη συνέχεια,αντιλαμβάνονται μέσα από τη συζήτηση για τον εαυτό μας και το τι αρέσει στον καθένα,ότι υπάρχουν πολλά κοινά σημεία αλλά και διαφορές μεταξύ τους. Για παράδειγμα, στα εξωτερικά χαρακτηριστικά,όπως  χρώμα ματιών, μαλλιών κ.ο.κ.
 
Προσπαθούμε λοιπόν να γνωρίσουμε το σώμα μας, παρατηρώντας τον ίδιο μας τον εαυτό στον καθρέπτη, ο ένας τον άλλο, παίζοντας και χορεύοντας κινητικά παιχνίδια για το σώμα και τραγουδώντας για τα 2 μας χέρια, πόδια, μάτια, ρουθούνια και αυτιά!
Ζωγραφίζουμε μάλιστα και τον δικό μας ανθρωπάκο, κάνοντας το περίγραμμα ενός συμμαθητή μας!
                                  Ευχαριστούμε Παναγιώτη που ξάπλωσες ακίνητος τόση ώρα!!


Ταυτοποιούμε και αντιγράφουμε τα πιο σημαντικά μέλη του σώματός μας...

 
 
...και όση ώρα κάνουμε αυτά παρατηρούμε τη συμμετρία που έχει το σώμα μας...
 
 
Ψάχνουμε μέσα από εικόνες να βρούμε συμμετρία και σε άλλα πράγματα... τελικά η φύση γύρω μας όλα τα έχει σε μια τάξη και συμμετρία. Φτιάχνουμε κι εμείς τις δικές μας συμμετρικές εικόνες, αφού πρώτα ζωγραφίσουμε το μισό και έπειτα διπλώσουμε το χαρτί μας ώστε να τυπωθεί και το άλλο μισό και να έχουμε ένα τέλειο σώμα! 
 
                                   Συμμετρικές πεταλούδες, φρούτα, καρδιές και ανθρωπάκια!
 
 
Παρατηρούμε το χρώμα των ματιών μας
και το καταγράφουμε σε πίνακα


Βλέπουμε το χρώμα των μαλλιών μας
γράφουμε τα αποτελέσματα και μετράμε ποιο χρώμα υπερτερεί...


Κατόπιν, ζωγραφίζουμε το πρόσωπο μας με τα χρώματα που έχει ο καθένας στην πραγματικότητα


και  το παρουσιάζουμε στους φίλους μας

 
 
Ας γνωρίσουμε όμως το ανθρώπινο σώμα μέσα από την τέχνη!
Βρίσκουμε γνωστούς πίνακες ζωγραφικής στο διαδίκτυο και παρατηρούμε πώς έχει αποτυπωθεί το ανθρώπινο σώμα. Η ομορφιά των χαρακτηριστικών, η "φωτογραφική" απεικόνιση, τα χρώματα, το γυμνό σώμα, μας προκαλούν να τα εξερευνήσουμε με μια καλλιτεχνική προσέγγιση. Βλέπουμε ότι ομορφιά είναι για πολλούς ζωγράφους η συμμετρία του σώματος. Όμως... για κοιτάξτε, κάπου εδώ υπάρχουν και οι παράξενες ζωγραφιές ενός ...πρωτοπόρου ζωγράφου! Ο παππούς Πικάσο, πώς ζωγράφιζε όταν μεγάλωσε;
 
Μια ιστορία προέκυψε για τον παππού Πικάσο, μια φανταστική αφήγηση που καθόλου δεν στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα της ζωής του, όμως βοήθησε τα παιδιά να θυμούνται τις παράξενες ζωγραφιές του: ο Πικάσο που λέτε, από μικρός ζωγράφιζε πολύ καλά και οι γονείς του τον βοήθησαν πολύ για να γίνει ένας σπουδαίος ζωγράφος! όταν μεγάλωσε πολύ και έγινε παππούς, ήθελε να ξαναγίνει μικρό παιδάκι! ο μόνος τρόπος  όμως ήταν να ζωγραφίζει σαν τα μικρά παιδιά!

Παρατηρούμε κάποιους πίνακες του Πικάσο, την εποχή του κυβισμού, όπως είχε ζωγραφίσει κάποια πρόσωπα και προσπαθούμε να φτιάξουμε κι εμείς το δικό μας πρόσωπο, ένα έργο τέχνης...


ωχ...πού πήγε το μάτι μου; και το αυτί μου πώς βρέθηκε εδώ; μήπως τελικά μιλάω με τη μύτη μου;

 Παράλληλα, συζητάμε για τα σχήματα που βλέπουμε στους πίνακες αυτούς, το πώς ζωγράφιζε ο Πικάσο, τι ήθελε να δείξει μ' αυτά, τι χρώματα χρησιμοποιούσε(η επιλογή των χρωμάτων εντυπωσίασε τα παιδιά)







 
Αναπαριστούμε με το σώμα μας κάποια σχήματα που είδαμε στους πίνακες ζωγραφικής



 
 
Μέσω της γλυπτικής, αφού παρατηρήσουμε κάποια γνωστά γλυπτά, μαθαίνουμε για το σώμα μας.
   Κυκλαδικό ειδώλιο: από την πολύ παλιά εποχή... τι λείπει άραγε από αυτή την ανθρώπινη φιγούρα;
 
Να και κάποια αγάλματα, πολύ αρχαία και αυτά, που είναι γνωστά όμως για την ομορφιά, την αρμονία και τη συμμετρία τους!
Γινόμαστε γλύπτες, φτιάχνουμε ανθρωπάκια, τους εαυτούς μας, με πλαστελίνη. Για να δούμε, μπορούμε να φτιάξουμε όλα τα μέλη του σώματος μας;
 
 

Ας προσεγγίσουμε το ανθρώπινο σώμα και μέσα από άλλες  αναπαραστάσεις...παρατηρούμε εικόνες &  φωτογραφίες λοιπόν, διαφόρων μελών του σώματος, βλέπουμε ομοιότητες και διαφορές, ψάχνουμε να δούμε σε ποιον άραγε ανήκει το χέρι που βλέπουμε και σε ποια κατάσταση θα κρατούσαμε έτσι τα χέρια.
 
 
 
 Προσπαθούμε να αντιγράψουμε τις κινήσεις τους μεταξύ μας.
 





 

Με τα χέρια μας όμως μπορούμε και επικοινωνούμε... παίζουμε παντομίμα
 
      Βρήκαμε πώς μπορούμε να γράψουμε τα γράμματα με κινήσεις των χεριών (νοηματική γλώσσα) και πειραματιστήκαμε!

Βρήκαμε τον περίφημο πίνακα των «χεριών» και τον μετατρέψαμε σε δικό μας πίνακα χεριών - ποδιών!
 
 
Μιας και μιλάμε για όλα αυτά, ας προσπαθήσουμε να διαχωρίσουμε και το δεξί- αριστερό!
 
Το χεράκι το αριστερό, φίλο θέλω για να χειροκροτώ!
Το χεράκι το δεξί, με το άλλο είναι μαζί...
Είμαι εγώ το δεξιό, πατουσάκι φοβερό, που γερά γερά πατώ, τρέχω μα και περπατώ. Πρόβλημά μου ένα μόνο, δεν μπορώ να είμαι μόνο, θέλω πάντα συντροφιά...πατουσάκι αριστερά!
 
 
Από  διάφορες σελίδες περιοδικών που φέρνουν τα παιδιά φτιάχνουμε και τα αστεία κολλάζ! Αυτό που λείπει, το συμπληρώνουν τα παιδιά ζωγραφίζοντας!

                            Σε άλλους λείπουν πόδια... σε άλλους χέρια... σε άλλους κεφάλια!


 

Στη συνέχεια, τα παιδιά ξεχωρίζουν από τις εικόνες των περιοδικών μέλη ανθρώπινου σώματος(πρόσωπο,κορμός,πόδια) και τα κολλούν με τη σειρά που ταιριάζει για να φτιάξουν γυναικεία και ανδρικά σώματα όπως μπορούν...





Στη συνέχεια του ταξιδιού μας για την ανακάλυψη του εαυτού μας, παρατηρήσαμε ότι ο καθένας από μας ξεχωρίζει και από τη φωνή του. Αφού εξηγήσαμε τη μοναδικότητα της ανθρώπινης φωνής, κλείσαμε τα μάτια και ένα παιδί έλεγε μια λέξη, προσπαθώντας η υπόλοιπη ομάδα να μαντέψει ποιος μίλησε.

Με αφορμή την ιστορία της παράξενης οικογένειας Ψηλοκοντού, παρατηρήσαμε τις διαφορές στο ύψος μας, μιλήσαμε για ψηλούς και κοντούς, αναρωτηθήκαμε πώς θα μετρηθούμε και το παιχνίδι ξεκίνησε...
με το αναστημόμετρο
και τις μετρήσεις μας

από το ψηλότερο στο κοντύτερο και το αντίστροφο
Με τις κορδέλες μας, παίξαμε τους ψηλούς και τους κοντούς από την ιδιαίτερη οικογένεια της ιστορίας μας...

 
Η διαφορετικότητα των παραπάνω έργων των παιδιών απορρέει από τη μοναδικότητα του εαυτού του κάθε παιδιού ξεχωριστά. Βλέπουμε τελικά, παρατηρώντας ο ένας τον άλλο αλλά και από αυτά που φτιάχνουμε, ότι έχουμε ομοιότητες σε πολλά πράγματα αλλά ευτυχώς, είμαστε και διαφορετικοί...
Διαβάζοντας την ιστορία
και ενθαρρύνοντας τα παιδιά να μιλήσουν γι' αυτήν μέσα από   κατάλληλες ερωτήσεις, αντιλήφθηκαν ότι οι προσπάθειες  του ασβού να μοιάσει στους άλλους απέτυχαν...

Μόνο όταν αποδέχθηκε τον εαυτό του όπως είναι, ήταν χαρούμενος, βρήκε φίλους αγαπημένους και δεν ένιωθε μοναξιά...
                                
                               Καλό Σαββατοκύριακο!































Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σας άρεσε; Αφήστε το σχόλιό σας