Δευτέρα πρωί τρύπωσε στο σχολείο μας ένας φίλος από τα παλιά, ο κυρ-Μέντιος ο γάιδαρος! ένας φίλος της δασκάλας, που ήρθε να γνωρίσει τα νέα παιδάκια του σχολείου και να τους διηγηθεί την ιστορία του... ναι, γιατί, μην τον βλέπετε τώρα που είναι γλυκομίλητος, μια φορά κι έναν καιρό, είχε έρθει ξανά στην τάξη, ήθελε να γίνει μαθητής! άκου ο γάιδαρος μαθητής!
Με τη βοήθεια της γαντόκουκλας, που άρχισε να διηγείται στα παιδιά όλες τις... γαϊδουριές που έκανε παλιά στο σχολείο του (μιλούσε με αγένεια, πέταγε τα τουβλάκια, ανακάτευε τα παζλ, ενοχλούσε το διπλανό του, πεταγόταν να μιλήσει) και άλλες πολλές γαϊδουριές που τα ίδια τα παιδιά βοήθησαν να βρούμε, αρχίσαμε και πάλι να μιλάμε για τους κανόνες της τάξης.
Οι κανόνες άλλωστε δεν γίνονται βίωμα από τη μια μέρα στην άλλη, και χρειάζεται πολλές φορές να τους υπενθυμίζουμε! Όμως, όταν τα παιδιά βρίσκονται στη θέση να ... βάλουν κάποιον άλλο στη θέση του ( τον κυρ- Μέντιο), θεσπίζουν τους καλύτερους κανόνες! και όχι μόνο αυτό, αλλά αποφασίζουμε να ζωγραφίσουμε όλοι μαζί τους κανόνες της τάξης, μήπως και μάθουμε στο γάιδαρο να μην ξανακάνει γαϊδουριές!
Ο φίλος μας έφερε μαζί του και ένα βιβλίο από την προσωπική του συλλογή... ευκαιρία για διάβασμα!
Το ζήτημα σε όλα αυτά είναι ένα και το συμφωνούμε όλοι μαζί: να μην κάνουμε πράγματα που ΣΤΕΝΟΧΩΡΟΥΝ τους άλλους! κι αν μας ξεφεύγει καμιά φορά, να ζητάμε ΣΥΓΓΝΩΜΗ! τόσο απλό! Φτιάχνουμε αμέσως τα χαρούμενα προσωπάκια μας, τα κολλάμε στη σωστή σελίδα του χαρούμενου βιβλίου (τίτλος που ήθελαν τα παιδιά), και σκεφτόμαστε, γιατί άραγε είμαστε σήμερα χαρούμενοι;
Ένα βιβλίο μας βοηθά να σκεφτούμε τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουν τα χεράκια μας... τα χέρια τα έχουμε για να χαϊδεύουμε, για να χαιρετάμε, για να ζωγραφίζουμε, να τρώμε... και άλλα πολλά (παίζουμε και παντομίμα), όμως δεν τα έχουμε για να δέρνουμε!
Τα χέρια είναι για να κάνουμε σχέδια- παιχνίδια
Ξεκινώντας από εκεί, όλα τα άλλα έρχονται, και θα είμαστε μια χαρούμενη παρέα! Μια παρέα όμως που επειδή είναι μεγάλη, έχει χωριστεί σε ομαδούλες, ομαδούλες χαρούμενες, ομαδούλες χρωματιστές! Ας παίξουμε λοιπόν λίγο με τις ομάδες μας, έτσι, για να γνωριστούμε ακόμα πιο καλά! Παίζουμε με τα χρώματα, διαβάζουμε χρωματιστές ιστορίες, ζωγραφίζουμε τις ιστορίες, ακούμε χρωματιστά τραγούδια, χορεύουμε, ακολουθούμε συντονισμένες οδηγίες, μπλεκόμαστε και ξεμπλεκόμαστε!
Τραγουδάμε και τη συννεφούλα, που μας ταιριάζει με τις ομαδούλες μας, δραματοποιούμε και ακολουθούμε τον κύκλο του νερού! Γινόμαστε μικρά και μεγάλα σύννεφα και σταγονίτσες που φεύγουν από αυτά! Ζωγραφίζουμε με όμορφα χρώματα!
Είμαστε μια μεγάλη παρέα, όλοι μαζί φίλοι, αλλά και ο καθένας ξεχωριστός! και ξεχωρίζει ο καθένας πρώτα απ 'όλα από το όνομά του, έτσι δεν είναι; Ξανά παιχνίδι λοιπόν, αυτή τη φορά με το όνομά μας! βρίσκουμε το χρώμα της ομάδας μας, βρίσκουμε την καρτέλα με το όνομά μας, τα μπερδεύουμε και τα ξαναβρίσκουμε... και μετά παρατηρούμε πιο καλά, πιο προσεχτικά... γιατί το πρώτο πρώτο γραμματάκι στο όνομά μας έχει κόκκινο χρώμα; μήπως μας βοηθάει να το θυμόμαστε πιο καλά; και ποιο από τα σκορπισμένα γράμματα είναι ίδιο με το πρώτο δικό μας;
Ευκαιρία να μην το αφήσουμε να ξαναμπερδευτεί, κάθε παιδί χρωματίζει το αρχικό του γράμμα όπως του αρέσει, για να το κάνει ξεχωριστό!
Έτσι, κάθε πρωί θα βοηθάμε το πουλάκι μας να βρει το όνομά μας, και τη σταγονίτσα μας να βρει την ομπρελίτσα της! Δημιουργούμε λοιπόν τα παρουσιολόγια των τάξεων... είναι καταπληκτικά, τι λέτε;
(τα παιδιά ζωγραφίζουν την ασπρόμαυρη πολιτεία, από το παραμύθι του Κυριτσόπουλου "το παραμύθι με τα χρώματα")
Για κάθε παρουσιολόγιο χρησιμοποιήσαμε τις φωτογραφίες των παιδιών... ήταν μια μέρα φωτογράφησης! τέλεια! αρέσει πολύ στα παιδιά, και ζητούν να δουν αμέσως την εικόνα τους μέσα από την ψηφιακή μηχανή! Όταν τυπώθηκαν βέβαια, ο ενθουσιασμός ήταν μεγαλύτερος. Παρατηρούν καλύτερα το πρόσωπό τους. Αλήθεια, όλοι είμαστε τόσο ίδιοι! Αλήθεια, όλοι είμαστε τόσο διαφορετικοί! και οι φωτογραφίες που μας τράβηξαν οι δασκάλες μας... δε μας δείχνουν ολόκληρους! Αυτό είναι που λέμε...ΠΟΡΤΡΕΤΟ! Έχουμε το φωτογραφικό μας πορτρέτο, ας φτιάξουμε και το ζωγραφικό μας πορτρέτο... εκεί μπορούμε να βάλουμε και την προσωπική μας πινελιά...
Μέσα σε όλα αυτά, δεν ξεχάσαμε την Τετάρτη 1η Οκτωβρίου, που ήταν μια σημαντική μέρα... όχι μόνο γιατί μπήκε νέος μήνας, αλλά γιατί γιορτάζανε όλοι οι παππούδες και όλες οι γιαγιάδες! ναι, τα αγαπημένα μας αυτά πρόσωπα είχαν την τιμητική τους. Ό,τι πρέπει για να καταλάβουμε λίγο καλύτερα τον ΕΑΥΤΟ μας. Μέσα από ένα τρυφερό παραμύθι για την τρίτη ηλικία, και με τη βοήθεια ενός τρυφερού τραγουδιού για τον παππού, συζητάμε για τα διαφορετικά στάδια της ζωής μας, ακούμε τη δασκάλα μας να λέει για τη δική της παιδική ηλικία, ακούμε τα παιδιά να μιλάνε για τους δικούς τους παππούδες ή γιαγιάδες, και ζωγραφίζουμε την αγάπη μας για να τη δωρίσουμε!
ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας άρεσε; Αφήστε το σχόλιό σας