Η ΜΗΤΕΡΑ
Πώς να πειράξω τη μητέρα
να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα
για το καλό μου προσπαθεί;
Πώς ν' αρνηθώ ή ν ' αναβάλω
ό,τι ορίζει κι απαιτεί,
αφού στη γη δεν έχω άλλο
κανένα φίλο σαν αυτή;
Αυτή στα στήθη τα γλυκά της
με είχε βρέφος απαλό,
με κάθιζε στα γόνατά της
και μ' έμαθε να ομιλώ.
Αυτή με τρέφει και με ντύνει
όλο το χρόνο που γυρνά,
και δίπλα στη μικρή μου κλίνη,
σαν αρρωστήσω ξαγρυπνά.
Αυτή σαν πέσω και χτυπήσω
φιλά να γειάνει την πληγή.
Αυτή, τι πρέπει να αφήσω
και τι να κάμω μ'΄οδηγεί.
Πώς το λοιπόν τέτοια μητέρα
να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα
για το καλό μου προσπαθεί;
Το παραπάνω ποίημα του Γεωργίου Βιζυηνού αποτελεί φόρο τιμής στην μητέρα του. Ένα ποίημα που δείχνει τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη που πρέπει να νιώθουμε όλοι για το ιερό πρόσωπο της. Με αφορμή την γιορτή της στις 10 Μαίου, ασχοληθήκαμε όλη την εβδομάδα με την μανούλα και με όσα εκείνη προσφέρει απλόχερα.
Τα παιδιά συζήτησαν για τα συναισθήματα που τους προκαλεί η λέξη μητέρα και οι λέξεις κλειδιά καταγράφηκαν στον πίνακα. Αγάπη, ευτυχία, χαρά και φροντίδα. Στην συνέχεια ανέφεραν συγκεκριμένες συμπεριφορές ή πράξεις της μητέρας τους που τους δείχνουν ή τους κάνει να νιώθουν όλα τα παραπάνω π.χ με αγκαλιάζει, με φιλάει, με ντύνει, μου φτιάχνει φαγητό, μου διαβάζει παραμύθια κτλ.
Ζωγράφισαν την μητέρα τους σε Α4 και αφού έκοψαν και κόλλησαν την ζωγραφιά τους,
και αφού τις διακόσμησαν με καρδιές και λουλούδια.
έγραψαν το όνομα της.
Οι αφίσες της αγάπης, όπως ονομάστηκαν, ολοκληρώθηκαν αφού έδωσαν τα παιδιά τον τίτλο που επέλεξαν
Άκουσαν μία ιστορία της Λαικής μας Παράδοσης.....που αναφέρεται στην απέραντη αγάπη της μητέρας, μιας αγάπης που αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα!!!! Η ιστορία έχει διαδοθεί μέσα από τις αφηγήσεις της παλιότερης γενιάς ......και πολλοί μπορεί να την γνωρίζετε.....σίγουρα όταν ήμασταν μικρά παιδιά η μητέρα ή η γιαγιά μας μπορεί να μας την είχε πει.....(τουλάχιστον με εμάς έτσι έχει γίνει).
Μια μέρα συνάχτηκαν όλα τα πουλιά και συμφώνησαν να βάλουν τα παιδιά τους στο σχολείο να μάθουν γράμματα. Ήβραν και δάσκαλο και τον διόρισαν. Άνοιξε το σχολείο κι επήραν τα παιδιά τους και τα έγραψαν.
Ύστερα από λίγες μέρες, μερικά παιδιά πήγαν στο σχολείο και δεν ήξεραν το μάθημά τους. Ο δάσκαλος τα άφησε νηστικά το μεσημέρι.
Μέσα στα παιδιά που έμειναν τιμωρία ήταν και το παιδί της κουκουβάγιας.
Η κουκουβάγια, άμα είδε πως εσχόλασαν τα παιδιά το μεσημέρι και το μωρό της δεν εσχόλασε, επήρε λίγο ψωμί κι επήγε στο σχολείο να του το δώσει.
Καθώς επήγαινε, την έφτασεν η πέρδικα. Έμεινε κι εκείνης το μωρό της νηστεία, κι επήγαινε να του δώσει λίγο ψωμί. Λέγει η πέρδικα της κουκουβάγιας:
-Να χαρείς τα μάτια σου, γείτονα’ έχω πολλή δουλειά και σε παρακαλώ να πάρεις και του μωρού μου το φαί του.
-Το παίρνω, γειτόνισσα, λέγει η κουκουβάγια, αλλά δεν ξέρω το μωρό σου ποιο είναι.
-Ω, λέγει η πέρδικα, όσο γι’ αυτό είναι πολύ εύκολο να το βρεις. Το μωρό μου είναι το πιο όμορφο μωρό του σχολείου!
Η κουκουβάγια πήγε στο σχολείο. Παρακάλεσε το δάσκαλο, κι αυτός εδέχτηκε να δώσει το ψωμί του μωρού της. Ύστερα είπε του δασκάλου να την αφήσει να δει όλα τα παιδιά. Εκοίταξε καλά καλά, δεν ήβρε το μωρό της πέρδικας. Εγύρισε πίσω, επήγε και ήβρε την πέρδικα και της έδωσε το ψωμί και της λέει:
-Τι να σου κάμω! Εκοίταζα μιάν ώρα και δεν το ήβρα το μωρό σου, γιατί μες στο σχολείο δεν ήταν ομορφότερο μωρό από το δικό μου!
ΛΑΪΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
(Από το Ανθολόγιο για τα παιδιά του Δημοτικού, μέρος πρώτο, εκδόσεις Καλοκάθη)
Παρατήρησαν πίνακες ζωγραφικής, αφιερωμένους στην μητέρα, τους οποίους περιέγραψαν δίνοντας έμφαση στα συναισθήματα που τους προκαλούν και στα συναισθήματα των προσώπων. Προσπάθησαν στην συνέχεια να αποτυπώσουν την σχέση μητέρας και παιδιού στον δικό τους καμβά!!!!!
Οι πίνακες έδωσαν την δυνατότητα να γίνει αναφορά για το ντύσιμο, την συμπεριφορά, τα έθιμα μιας άλλης εποχής και να συγκρίνουν το τότε με το τώρα.
Η μητέρα είναι μία και μοναδική εκτός από την Παναγία που είναι η μητέρα του θεού αλλά και όλων μας.
Μέσα από το διαδίκτυο, βρήκαμε εικόνες και τα παιδιά παρατήρησαν την τρυφερότητα αλλά και το θλιμμένο βλέμμα της Μαρίας. Η υπόθεση που έκαναν ότι ήταν στεναχωρημένη γιατί γνώριζε τι θα συμβεί στο παιδί της ήταν λογική.....σε πολλές εικόνες είναι ανήσυχο το βλέμμα και των δύο λόγω του μελλούμενου Πάθους του Ιησού.
Και φυσικά δεν παραλείψαμε να προσφέρουμε στις δικές μας μανούλες από μία λουλουδιαστή κάρτα
με γλυκόλογα
και ένα μπρελόκ
φτιαγμένο από τα χεράκια μας!!!! έτσι ώστε να ανοίγουν με το κλειδί της αγάπης, την καρδιά τους όποτε χρειαστεί!!!!!
Η Παρασκευή ήταν για τα παιδιά η πιο σημαντική μέρα της εβδομάδας. Μέρα αφιερωμένη στις γλυκιές μανούλες που έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να νιώσουν όμορφα τα παιδιά. Οι μητέρες ,όσων παιδιών μπορούσαν, μας επισκέφτηκαν και ασχολήθηκαν με δραστηριότητες που οι ίδιες είχαν οργανώσει.
Έφτιαξαν ένα ωραιότατο κέικ
και το σχολείο μοσχοβόλησε......
μας διάβασαν παραμύθια....
έμαθαν στα παιδιά χορούς....διαφορετικούς από όσους είχαν χορέψει ή δει....
Τα παιδιά χόρεψαν ένα εξαιρετικό ποντιακό τραγούδι για την μητέρα.....(μία μανούλα κατάγεται από τον Πόντο)
και έναν Ρουμάνικο χορό( τα παιδιά διδάχτηκαν απλά βήματα από την μαμά που γεννήθηκε στην Ρουμανία)
Έπαιξαν μαζί τους παραδοσιακά παιχνίδια.....
τραγούδησαν......
πήραν πληροφορίες για την Αφρική μέσα από την παρατήρηση φωτογραφιών...
και άκουσαν ιστορίες μιας άλλης χώρας τόσο μακρυνής...
όπου τα παιδιά υφαίνουν μεταξωτά χαλιά...
και μυρίζουν αρώματα από φυτά που μόνο εκεί φυτρώνουν...
Έμαθαν αγγλικές λέξεις όπως umbrella, taxi, train,television, radio κ.τ.λ οι οποίες ήταν εύκολες για τα παιδιά να τις μεταφράσουν με την βοήθεια μιας μητέρας καθηγήτριας της αγγλικής γλώσσας...
καθώς και τα ονόματα των χρωμάτων μέσα από ένα διασκεδαστικό παιχνίδι...
και τέλος δημιούργησαν με αυτά, μέσω της εκπαιδευτικής ιστοσελίδας www.wordle.net , με την μανούλα που ειδικεύεται στους υπολογιστές
ιδεοσύννεφα με τις λέξεις που χαρακτηρίζουν το πρόσωπο της μητέρας.
----------
Τις ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο που διέθεσαν καθώς και για την χαρά που πρόσφεραν.
Μία πορτοκαλάδα για να δροσιστούν κερασμένη από την μητέρα του Δημήτρη ήταν το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε....
Θα κλείσουμε το θέμα μας με ένα συγκλονιστικό τραγούδι που ακούσαμε στο youtube, μελοποιημένο ποίημα του Ζαν Ρίσπεν (1849-1926) σε μουσική του Γιάννη Νικολάου, στίχοι Alice Tori, τραγούδι: Παντελής Θαλασσινός, Αρχοντούλα Σαββιδάκη και Μαριώ. Είναι βέβαια αρκετά συγκινητικό αλλά για την μητέρα μας μόνο συγκίνηση μπορούμε να νιώσουμε!!!!!
Τέλειο!!! Μπράβο σας ! Και του χρόνου συνάδελφοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστούμε πολύ!!!!! τα λόγια σας μας τιμούν!!!! ευχόμαστε και εμείς να είστε πάντα καλά και χρόνια πολλά!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή